مجتبی جباری: از هفت میلیون کامنت تعجب کردم

خصوصی‌سازی تنها راه چاره استقلال است

امیر اسدی / مجتبی جباری، چه آن زمانی که بازی می‌کرد و چه حالا که به جرگه مربیان پیوسته، همیشه حرف‌های منطقی و جالبی به زبان آورده است. او که در این ماه‌های اخیر روزه سکوت گرفته و برخلاف برخی دیگر از پیشکسوتان روی امواج فضای مجازی سوار نشده، این بار حرف‌هایی را می‌زند که می‌تواند مشکلات باشگاه را ریشه‌ای حل کند. او معتقد است استقلال باید خصوصی شود، این تنها راه موفقیت باشگاه از نظر مجتبی جباری است. کاپیتان سابق استقلال که درباره اتفاقات اخیر، البته به صورت کلی حرف می‌زند. گزیده‌ای از مصاحبه جباری با ایران ورزشی پیش روی‌تان است.

_  شرایط اینقدر بد و مشکلات به اندازه‌ای زیاد شده که نمی‌دانم چه حرفی باید بزنم.  وقتی وضعیت یک باشگاه نابسامان باشد، بار روی دوش بازیکنان گذاشته می‌شود، چون آنها همیشه با تماشاگران رو در رو هستند و باید جوابگو باشند. من برخی اوقات حواشی فعلی را با زمانی که خودمان بازی می‌کردیم مقایسه می‌کنم. به هیچ وجه با زمان ما قابل مقایسه نیست و فشار روی بازیکنان زیاد است و شرایط برای آنها سخت‌تر از قبل شده. وقوع این اتفاقات در باشگاه بازیکن را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود مسائل دیگری رخ بدهد. برای باشگاه استقلال در درجه اول مهم است که یک تیم یا یک گروه منسجم بیایند و کار را آغاز کنند. حتی اگر حرف‌های این گروه با هم یکی نباشد، باید به موقع ایرادها را برطرف کنند و مشکلات گوشزد شود. نگذارند کار از کار بگذرد و بعد مشکلات بازگو شود.

_ متأسفانه در این چند سال نفراتی آمدند و رفتند که یا اهداف شخصی داشته‌اند یا نمی‌دانستند کجا هستند و باید چکار کنند. نتیجه این می‌شود که برای مدتی فکر می‌کنند می‌توانند اوضاع را درست کنند، در صورتی که اگر فضا را بشناسند متوجه می‌شوند تا وقتی خصوصی سازی به بهترین شکل پیش نرود، درگیر این مشکلات خواهند بود. فوتبال می‌تواند صنعت افتخارآفرین و پولسازی باشد و حتی قادر است به اقتصاد جامعه هم کمک کند. البته اگر الگوی درستی وجود داشته باشد و اگر محدودیتی ایجاد نشود. آنوقت است که همه از اتفاقات خوبش بهره‌مند می‌شویم. از وقتی من وارد شدم، مشکل زمین چمن و شایر موارد وجود داشته و ببینید تا الان چقدر سرمایه از بین رفته.

_ الان هر کسی بگوید می‌تواند بیاید ورود کند و کار را به سرانجام برساند، قطعاً آدم آگاهی نیست. چون مشکلات آنقدر بزرگ و زیاد است که به راحتی و با حضور یکی دو نفر حل نمی‌شود. راهکار همان خصوصی سازی است که گفتم. اگر باشگاه استقلال این کار را انجام بدهد، همه مشکلات یک شبه از بین می‌رود. ارزش باشگاه استقلال آنقدر زیاد است که اگر همین الان به بخش خصوصی واگذار شود، به ثبات می‌رسد و زودتر از حد تصور مشکلات از بین می‌رود.

_ همه جای دنیا اگر می‌خواهید باشگاهی حرفه‌ای داشته باشید، باید الگویی در اختیارتان باشد. ما حالا می‌خواهیم هیچ‌یک از این کارها را انجام ندهیم و فقط یک مدیر بیاوریم که همه موارد را جلو ببرد. اگر این کار درست بود که بهترین تیم‌های جهان هم انجامش می‌دادند. در باشگاه‌های بزرگ دپارتمان‌های مختلفی وجود دارند که امور را پیش می‌برند. متأسفانه برخی مصاحبه می‌کنند و می‌گویند من اگر بیایم همه این مشکلات را حل می‌کنم. این برای من ناراحت‌کننده است که برخی چقدر دنبال این هستند که ورود کنند. باشگاه در این مقطع آنقدر دچار مشکلات شده که هر کسی اگر ورود کند، نمی‌تواند تمرکزش را روی مسائل فنی بگذارد. تا وقتی ما درگیر این مسائل و مشکلات هستیم، نمی‌توان به برطرف شدن ایرادها امید بست.

_  استقلال نیاز به جراحی دارد و با آمپول و قرص نمی‌توان مشکلات را برطرف کرد. نظر من این است که اگر این کار را انجام ندهیم، 10 ، 20 سال دیگر هم درباره مشکلات حرف خواهیم زد. چون نفرات را می‌شناسم، فضا را می‌دانم و اگر قرار بود با این روش مشکلی حل شود، در این چند سال اخیر اتفاق مثبتی می‌افتاد.

_ من وقتی هفت میلیون کامنت زیر پست استراماچونی دیدم تعجب کردم. استراماچونی محترم اما من از تماشای این اتفاقات خجالت می‌کشم. استراماچونی با تمام اتفاقات خوب و بدی که برای استقلال رقم زد، باید فراموش شود. چون باشگاه کارهای مهمتر و اصولی‌تر از استخدام استراماچونی پیش رو دارد که باید انجام بدهد. البته اینها همان دست نیازی است که هوادار بلند می‌کند. اگر از شخصی دیگر امیدی ببینند، سراغ او می‌روند. در صورتی که باشگاه‌های بزرگی چون استقلال همیشه بزرگتر از مربی، بازیکن و مدیر هستند و می‌توانند این افراد را مورد حمایت قرار بدهند. باشگاه استقلال باید به فکر این هم باشد که گروهی از مربیان آینده‌دار را بسازد تا آنها در مقاطع بعدی به تیم کمک کنند.

_ مربی جدیدی که باشگاه استقلال انتخاب می‌کند باید نگاه بلندمدت داشته باشد. او باید خوب فکر کند، شناخت داشته باشد و خریدهای مناسبی انجام بدهد. حقیقتاً در حال حاضر گزینه خاصی به ذهنم نمی‌رسد. من همیشه معتقدم مربیان جوان باید بیایند و کار کنند اما متأسفانه یکسری از آنها به لحاظ فنی، ارتباطی، کلامی و رفتاری نتوانستند جایگاه خوبی به دست بیاورند و باعث شدند مدیران دوباره سراغ همان قدیمی‌ها یا امتحان پس‌ داده‌ها بروند. چون خودم مربی جوانی هستم، اینها را نگفتم. فوتبال دنیا دارد به این سمت می‌رود که مربیان جوان وارد شوند. چون حضور آنها در ارتباط گرفتن با بازیکنان می‌تواند کمک کند.

_  وقتی وارد لیگ برتر شدم، نکته‌هایی دیدم که واقعاً شوکه‌ام کرد. از زمان ابومسلم که تیم از کنار زمین به عنوان رختکن استفاده می‌کرد و البته تیمسار ملاحی زحمت کشید و مهمانسرای خوبی را برای بازیکنان تدارک دید. این اتفاقات را از همان زمان دیدم تا وقتی وارد استقلال شدم. در تمام این سال‌ها چیزی درست نشد و من هم اگر دنبال منافع شخصی بودم آن را با مدیریت حل می‌کردم. ایرادها را گفتم و در رسانه‌ها عنوان کردم. وقتی خودم را در خطر انداختم، یعنی انتقادهایم جنبه دلسوزی دارد و نمی‌تواند شخصی باشد. حتی در آن سال‌ها چند بار جریمه مالی شدم یا محرومم کردند اما روی حرفم ماندم و گفتم که برخی اتفاقات اشتباه است و باید درست شود. وقتی به قطر رفتم و بعد از چهار سال برگشتم، دیدم بدتر از قبل باشگاهداری می‌کنیم. وقتی می‌بینم همه‌اش دنبال دوز و کلک هستیم ناراحت می‌شوم. همان زمان هم می‌توانستم بگویم همه چیز خوب است و مدیریت عالی. محبوب این و آن می‌شدم و بیشتر می‌ماندم اما چنین آدمی نبودم. دروغ‌ها را می‌شناختم و نمی‌توانستم خیلی از اتفاقات را تحمل کنم. احساس می‌کردم نسبت به بازیکنان جوانی که در تیم حضور دارند، مسئولیت دارم و  باید ایرادها را بگویم. برای استقلال دنبال شرایط خوب بودم و خوشحالم باعث می‌شدم آنهایی که هستند، حواس‌شان به تیم و تصمیم‌های‌شان باشد. الان یک مقدار کارم سخت‌تر شده اما هرگز از گفته‌هایم پشیمان نیستم.