پرسپولیسی‌ها از چه اتفاقی در جشن ناراحت شدند؟
محمد قراگزلو/جشن قهرمانی پرسپولیس عصر جمعه و بعد از باخت مقابل ذوب‌آهن در ورزشگاه خالی از تماشاگر برگزار شد اما با کنار هم قرار دادن برخی نکات در این مراسم به صراحت می‌توان گفت این جشن آنطوری نشد که انتظار می‌رفت. هر چند در ایام کرونایی برپایی هر جشنی با محدودیت‌های اعمال شده بی مزه و زشت می‌شود اما جدا از اینها برخی بی‌نظمی‌ها و تصمیمات غلط باعث شد که جشن قهرمانی لیگ نوزدهم نسبت به آنچه طی دو سه فصل گذشته هم اتفاق افتاده بود نامنظم‌تر و زشت‌تر باشد.
1)قبل از بازی، سازمان لیگ به کانون هواداران پرسپولیس اعلام کرد حق ندارند روی صندلی‌های طبقه اول ورزشگاه کار موزائیکی و برنامه‌هایی که دارند را پیاده کنند و آن بخش از سکوهای روبروی دوربین‌های تلویزیونی به تبلیغات اختصاص پیدا کرده است. از همین رو این طرح‌ها در صندلی‌های طبقه دوم اجرا شد که در پس زمینه بسیاری از عکس‌های جشن قهرمانی پیدا نیست و این اتفاق را می‌توان به دندان‌گردی سازمان لیگ ارتباط داد. تبلیغات سه طبقه‌ای کنار زمین کم توی ذوق می‌زد که تبلیغات وسیع روی سکوها هم به آن اضافه شد. به اینها اضافه کنید تبلیغات محلی که داور چهارم کنار زمین می‌آید و تابلوی تعویض را بالا می‌گیرد. در عین حال زیرنویس پهن تبلیغات تلویزیونی هم زیر آن در حال حرکت است . آن وقت توقع دارید چه چیزی از آن فوتبال نصیب‌تان شود؟ اصلاً چشم‌هایتان فرصت می‌کنند خود فوتبال را هم ببینند؟
2)ایراد دوم به خود باشگاه پرسپولیس وارد است. طی سه فصل گذشته با الگوبرداری از باشگاه‌های خارجی پرسپولیس برای مراسم جشن قهرمانی تیشرت‌های مخصوص با طراحی زیبا آماده می‌کرد که همه اعضای تیم به تن می‌کردند اما انگار مسئولان فعلی باشگاه فرق کیت تیم با تیشرت هواداری یا تیشرت مخصوص مراسم قهرمانی را نمی‌دانند. با بدسلیقگی مسئولان باشگاه پرسپولیس همان کیت دوم تیم که هفته قبل در شمال تن بازیکنان بود برای این جشن آماده شد . نکته بدتر اینجا بود که در جشن پوکر که باید بسیار خاص برگزار می‌شد و همه چیزش فوق‌العاده به نظر می‌رسید این بدسلیقگی اعمال شد و باشگاهی که این همه بریز و بپاش بیهوده دارد نتوانست یک تیشرت ویژه برای این مراسم فراهم کند که طراحی خاص پوکر و چهار جام متوالی روی آن نقش ببندد. در عین حال وجود اسپانسر روی این پیراهن، لباس‌های قهرمانی آنها را بیشتر از قبل شبیه لباس مسابقه کرده بود و اگر آن عدد چهار پشت پیراهن و تصاویر جام‌های روی آن نبود همه این لباس را با لباس مسابقه تیم اشتباه می‌گرفتند. از طرفی این سؤال وجود داشت که چرا از لباس سفید برای این مراسم استفاده شد و بهتر نبود از قرمز که رنگ اول و محبوب هواداران است بهره می‌بردند؟ آیا اینجا جایی بود که لباس‌های سفید روی دست باشگاه مانده باید خرج می‌شد؟
3)ساعتی قبل از مسابقه پرسپولیس – ذوب‌آهن از روابط عمومی سازمان لیگ سؤال کردیم که آیا برای این روز ویژه امکان حضور در ورزشگاه و پوشش بهتر مراسم قهرمانی وجود دارد یا نه اما بهمنی گفت با وجود علاقه خودش و اصرارش برای این اتفاق ستاد کرونا مخالفت کرده و گفته نمی‌تواند برای سلامتی خبرنگاران تضمین بدهد. وقتی مراسم شروع شد اما تعدد نفرات کنار زمین آنقدر توی ذوق می‌زد که این سؤال در ذهن‌مان نقش بست که ستاد کرونا یا نهادهای مسئول دیگر نگران سلامت این عزیزان نبوده‌اند؟ همچنین وقتی روی صندلی‌های جایگاه به تصویر کشیده شد حدود صد نفر از لیدرها و افراد متفرقه در جایگاه نشسته بودند تا به این واقعیت برسیم که در روز خبرنگار فقط حضور خبرنگاران در مراسم قهرمانی لیگ هفدهم زیادی بوده است و دوستان فقط نگران سلامتی ما بودند!
4)قبل از شروع مراسم با دیدن نورپردازی ویژه برای مراسم کلی ذوق کردیم اما انگار همه چیز برای قبل از مراسم بود چون در خود مراسم هیچ اتفاق خاصی در این باره رخ نداد. تصور می‌کردیم وقتی بازیکنی قرار است به سمت سکو برود در فضای تاریک ورزشگاه با نور مشخص خواهد شد یا استیج قهرمانی تنها زیر نور پروژکتورها قرار خواهد گرفت اما تمام آنچه اسمش را گذاشته بودند نورپردازی برای قبل از شروع مراسم بود. شاید هم دوستان نتوانسته‌اند نقشه‌های‌شان را اجرایی کنند و مثلاً شاید تصویربرداری تلویزیون یا عکاسی در آن فصا نشدنی بوده که هر چه بود منجر به عقیم ماندن این نقشه ویژه شد.
5)بی‌نظمی در مراسم را می‌شد از همان خواندن اسامی اعضای تیم قهرمان لمس کرد. فرد گوینده با صدای انکرالاصوات نام‌ها را فریاد می‌زد و ابتدا ریتم کندی داشت و بعد آنقدر تند شد که نمی‌شد تشخیص داد نام چه کسی را خوانده است. همچنین آنچه اعضای تیم پرسپولیس را ناراحت کرده این است که اسامی به ترتیب خوانده نشده و مثلاً نام چند بازیکن خوانده می‌شد و بعد نام یک عضو کادر پزشکی یا تدارکات را قرائت می‌کردند و برخی مربیان در پایان اسم‌شان خوانده شد. یا مثلاً این وسط اسم استوکس را خواندند که شش ماه است از تیم جدا شده و خبری از او نیست.
6)معمولاً در بازی‌های حذفی و تورنمنت‌هایی که بازی فینال داریم و مراسم قهرمانی، قبل از رفتن اعضای تیم قهرمان روی استیج تیم داوری از مسئولان مدال و لوح می‌گیرند اما تا حالا دیده بودید که تیم داوری در پایان مسابقات لیگ – تازه این بازی پایانی لیگ هم نبود– مدال بگیرد؟ کوپال ناظمی، محمدرضا ابوالفضلی و علی میرزابیگی محترم اما کجای دنیا در مراسم قهرمانی لیگ از داور مسابقه منتهی به مراسم قهرمانی تقدیر می‌کنند؟ البته عجیب اینجاست که این داستان محدود به تیم داوری نشد و حتی ناظر داوری و ناظر بازی هم مدال گرفتند تا شگفتانه‌های این مراسم به اوج برسد.
7)ظاهراً به خاطر رعایت فاصله اجتماعی آن جایگاه ویژه که اعضای تیم با جام قهرمانی عکس می‌گیرند تبدیل شد به جایگاهی برای عکس گرفتن تک تک اعضای تیم با جام اما در کجای این مراسم پروتکل‌ها رعایت شد که باید اینجا می‌شد. پرسش مهم اما اینجاست که چرا در طول مراسم موزیکی متناسب با جشن فوتبالی پخش نشد و این همه افراد متفرقه کنار زمین چه کار می‌کردند؟ چرا در هنگام حمل جام و مدال‌ها و زمانی که باید جام سر جای خودش قرار می‌گرفت آن همه ناهماهنگی رخ داد؟ با تماشای دوباره این مراسم حتماً چند اشکال دیگر هم می‌توان از آن گرفت اما مثل همیشه چاره‌ای نداریم جز اینکه از این کاستی‌ها و تصمیمات غلط بگذریم و به دوستان برگزار کننده این مراسم خسته نباشید بگوییم!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در سایت منتشر خواهد شد.
پیام های که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.