ایستاده در غبار

پرسپولیس در یک بازی نابرابر و عجیب در حالی که بهترین ستاره خود را پیش از بازی از دست داده و در جریان بازی 10 نفره شده بود، در ضیافت پنالتی‌ها پیروز شد و به فینال رسید. راز موفقیت پرسپولیس چه بود؟ پرونده امروز این پرسش را واکاوی می‌کند.

1

علی کمانگری: پرسپولیس به فینال رفت، در حالی که خیلی‌هایمان انتظار حذفش را می‌کشیدیم تا یحیی را متهم به مربی کم جنبه بکنیم که با پیش‌کشیدن ماجرای استعفا، تمرکز تیم را گرفت. پرسپولیس به فینال رفت تا ما فرضیه‌ی «یحیی مربی بازی‌های بزرگ نیست» را با خودمان به گور ببریم. پرسپولیس به فینال رفت و ما، آقای گل‌محمدی، یک اعترافی برای شما داریم: حسی که نمایش‌های تیم شما، به «ما» ی بیننده القا می‌کند، درست همانند نمایش تیم‌های کی‌روش است؛ همان‌قدر مطمئن، همان‌قدر تسلیم‌ناپذیر، همان‌قدر جنگ‌جو، با همان روحیه‌ی مبارزه تا سرحد مرگ. پس به احترام شما و تک تک بازیکنان این تیم، می‌ایستیم و تشویقتان می‌کنیم.

2

سام ستارزاده: سرو پولادین، برازنده پرسپولیس یکدست و بااراده یحیی است؛ پرسپولیسی که نه تنها حریفان سرسخت خارجی، بلکه موانع پیش‌روی داخلی نیز جلودارش نبودند تا مس از ده سال، یک نام ایرانی روی نیمکت یک فینالیست آسیا مشاهده‌گردد. ارتش سرخ آسیا در دوحه به‌حق مانند یک ارتش بود. جز گل‌محمدی و کریم باقری، بازیکنان تیم مانند سربازان یک ارتش، به یک اندازه اهمیت داشتند، و طوری ظاهر می‌شدند که انگار‌ یک روح در بدن‌های آنان است.

3

میعاد نیک: پرسپولیس اگر توانست السد قطر، پاختاکور ازبکستان و النصر عربستان را به صلابه بکشد و تیم‌های متمول آسیایی را قلع و قمع کند، علتش را نه‌تنها در قدرت رختکن بلکه باید در سطوح مدیریتی هم بررسی کرد. مدیریت باشگاه پرسپولیس بر خلاف همتای پرطمطراق آبی‌پوشش ابتدا چنته سرخ‌ها را برای حضور آبرومندانه در لیگ قهرمانان آسیا پر کرد و با خریدهایی بجا و هوشمندانه برای قفل شدن پنجره نقل‌وانتقالاتی‌اش منتظر نشست. پرسپولیس که می‌دانست به هر حال از شکایت برانکو ایوانکوویچ آسیب خواهد دید اما دست روی دست نگذاشت و با 6 خرید خوب، خشاب اسلحه یحیی را برای تحقق رویای ناتمام کسب ستاره آسیایی پر کرد و فوقع ماوقع.

4

سامان موحدی راد: درباره این بازی حرف‌های زیادی زده شده و جملات احساسی فروانی گفته شده است. جملاتی که برای تحریک احساسات ملی‌گرایانه از عبارت‌های مثل «غیرت ایرانی» استفاده می‌کنند. اگرچه احتمالا کاربرد این عبارت‌ها چیزی فراتر از فوتبال است و از یک سو در جدال این سال‌های ایران و عربستان کاربردهای سیاسی دارد و از سوی دیگر بهانه‌ای است برای پنهان شدن مدیران و چهره‌های نالق فوتبالی ایران اما به نظرم استفاده از این عبارت‌ها یک اجحاف بزرگ در حق یحیی گل‌محمدی و کادر فنی پرسپولیس هم هست. پیروزی پرسپولیس برابر النصر تنها یک پیروزی حاصل از غیرت نبود و تیمی با دست‌های بسته در برابر تیم متمول عربستانی  ظاهر نشده بود. اتفاقا تیمی با دست‌های پر و با اندیشه‌های درست سرمربی‌اش در برابر تیمی قدرتمند ایستاده بود و با اقتدار هم پیروز شد. این بازی بیش از هرچیزی پیروزی اندیشه‌های درست و به جای یحیی گل‌محمدی در برابر رقبایش بود.