بارسلونا در آستانه آخرالزمان
لو رفتن قرارداد لیونل مسی باعث شد صحبت‌ها بر سر بحران مالی بارسا افزایش یابد. واقعا در بارسلونا چه خبر است؟ آیا یکی از بزرگ‌ترین موسسات ورزشی دنیا راهی برای بازگشت از لبه پرتگاه دارد؟ این اتفاقات چه نتیجه‌ای برای آینده مسی، ورزشگاه جدید و انتخابات ریاست باشگاه دارد؟ آیا ویروس کرونا باعث این بحران شده، یا سال‌ها سوء مدیریت؟ در این مطلب تلاش می کنیم به همه سوالات اساسی در این باره پاسخ دهیم.
این را همه می‌دانند که بارسلونا در اوضاع مالی اسفناکی قرار دارد. گزارش سالانه آنها باعث نگرانی بسیاری شد، اما افشای قرارداد مسی بنزینی بر روی آتش بود. ال‌موندو جزئیات فراوانی از قرارداد مسی با بارسا را منتشر کرده که باعث خشم این بازیکن، و شرمساری باشگاه شده، و همه یک سوال را می‌پرسند: چه کسی قرارداد را لو داده و چرا؟ و آیا 550 میلیون یورویی که باشگاه به مسی پرداخته (که نیمی از آن مالیات بوده است) باعث نابودی باشگاه می‌شود؟
باشگاه مجبور شده اعلام کند که پشت انتشار این سند 10 صفحه‌ای نیست. همین به‌خوبی نشان می‌دهد که رابطه مسی با باشگاه بارسلونا در 12 ماه گذشته به ته دره سقوط کرده است. بسیاری احتمال می‌دادند بارسلونا این سند را منتشر کرده تا ورشکستگی احتمالی را به گردن مسی بیاندازد.
این بازیکن به دنبال شکایت است و بسیاری از طرفداران هم به دفاع از او برخاسته‌اند. این مبلغ بسیار بالا است، اما طرفداران به 400 میلیون یورویی اشاره کرده‌اند که صرف خرید فیلیپه کوتینیو، عثمان دمبله، و آنتوان گریزمان شده و گفته‌اند این ولخرجی دلیل مشکلات است.
با نگاه به آمار مسی در بارسلونا، سخت بتوان گفت که او باشگاه را خراب کرده است. بارسلونا پیش از آن که مسی بیاید، تنها یک بار فاتح جام باشگاه‌های اروپا شده بود و حالا تعداد قهرمانی‌های آنها پنج است. آنها در 16 سال حضور مسی، ده بار قهرمان لالیگا شده‌اند. ضربه ایستگاهی او مقابل اتلتیک بیلبائو در این هفته 650امین گلش برای بارسا بود. بارسلونا روی شانه‌های مسی به برندی در سطح جهانی تبدیل شده است. او آنها را شماره یک کرده است. اگر قرار باشد این ماه‌های آخر حضور او در بارسا باشد، پایانی بسیار زشت برای زیباترین ماجرای تاریخ باشگاه رقم خواهد خورد.
برخی می‌گویند: خب، باشگاه نیاز دارد که همین حالا مسی را بفروشد. اما دیگر دیر شده است. اگر مسی در تابستان برود، به صورت آزاد باشگاه را ترک خواهد کرد و پولی نصیب بارسلونا نخواهد شد. آنها شاید مجبور به پرداخت پول به مسی هم شوند، چرا که او در صورت به پایان رساندن قراردادش در بارسا، حق وفاداری دریافت خواهد کرد. آنها تنها امیدوارند که مسی به صورت نمادین و برای ابراز حسن نیت، این مبلغ را ببخشد.
اما رفتن او هم قطعی نیست. پیش از آن که گزارش ال‌موندو منتشر شود، او در بارسا خوشحال‌تر از قبل شده بود. اگر خوان لاپورتا که بیشترین بخت را برای ریاست بارسا دارد در انتخابات پیروز شود، دوست و متحد مسی در صدر باشگاه قرار خواهد گرفت. او ممکن است برای دو سال دیگر در بارسلونا بماند و پس از جام جهانی قطر راهی آمریکا شود.
اما اگر او بماند، باید دستمزدش را به‌شدت کاهش دهد. البته در هر صورت این اتفاق می‌افتاد چون قرار نیست دستمزد یک بازیکن 34 ساله مانند یک بازیکن 30 ساله باشد. اما در هر حال، این کاهش چشم‌گیر خواهد بود.
هیچ رییس باشگاهی نمی‌تواند مبلغ قرارداد قبلی او را تکرار کند. اقتصاد فوتبال برای همه تغییر کرده و مسی هم بازیکن سابق نیست. اما او شاید در باشگاه‌های دیگر دستمزد بهتری بگیرد.
در این صورت جالب خواهد بود ببینیم که آیا او به منچستر سیتی یا پی‌اس‌جی می‌رود، یا در حرکتی شبیه به دل‌پیرو/بوفون، دستمزدش را کاهش می‌دهد تا به باشگاهش کمک کند. به یاد دارید که چطور این دو نفر و چندین بازیکن دیگر، در هنگام سقوط یوونتوس به سری ب، در این تیم ماندند. این کار هم مشابه آنها خواهد بود.
نه. آنها در اوضاع بسیار بدی هستند، اما ورزشگاه و زمین تمرینی خود را دارند، و درآمدشان در فصل گذشته در اروپا بیش از هر باشگاه دیگری بود.
چیزی که واقعیت دارد این است که آنها باید به بدهی‌های خود سروسامانی بدهند، و برنامه‌هایشان برای چهار، پنج سال آینده را به‌شدت تغییر دهند. دیگر خبری از خریدهای 100 میلیون یورویی نخواهد بود، هیچ بازیکنی مانند مسی دستمزد نخواهد گرفت، و احتمالا بازسازی 800 میلیون یورویی نوکمپ و اطرافش هم انجام نخواهد شد.
اما این مبلغ، بدهی ناخالص است. بدهی خالص باشگاه به عدد 820 میلیون یورو نزدیک‌تر است، که هرچند به‌شدت بالاست، اما به بدی 1.2 میلیارد یورو نیست. مشکل بزرگ این است که 720 میلیون یورو از بدهی‌های آنها کوتاه‌مدت است و 196 میلیون یورو هم به باشگاه‌های دیگر، بابت انتقال بازیکنانشان است.
یوفا به باشگاه‌هایی که بدهی‌های زیادی به باشگاه‌های دیگر دارند نگاه خوبی ندارد. اگر می‌خواهید بدانید کوتاه‌مدت یعنی تا چه زمانی، باید گفت که آنها باید تا 30 ژوئن (اوایل تیر) 266 میلیون یورو به بانک‌ها و موسسات مالی مختلف پرداخت کنند.
بارسلونا باید با این بانک‌ها مذاکره کند تا بدهی‌هایش را دیرتر پرداخت کند.
یکی از طلبکاران آنها گلدمن ساکس است، که شریک تجاری بلندمدت مهم آنها در برنامه بازسازی 800 میلیون یورویی نوکمپ بوده است. مذاکره مجدد ممکن است، اما بارسلونا در حال حاضر رییس ندارد. کارلس توسکتس، رییس موقت بارسا امکان مذاکراتی از این دست را ندارد و رییس هم در 7 مارس مشخص خواهد شد.
به نوشته روزنامه کاتالان ال‌پریودیکو، باشگاه در تلاش است که 100 میلیون یورو وام بگیرد و مبلغ آن را با فروش بازیکنان تامین کند. به این ترتیب آنها بدهی‌هایشان به سایر باشگاه‌ها را می‌پردازند. بارسلونا بابت فرنکی دی‌یونگ و کوتینیو، 48 و 40 میلیون یورو به آژاکس و لیورپول بدهکار است.
آنها در تابستان آینده تنها می‌توانند بازیکنانی را جذب کنند که آزاد باشند. اریک گارسیا از منچستر سیتی می‌آید. جورجینیو واینالدوم از لیورپول و ممفیس دپای از لیون هم ممکن است راهی بارسا شوند.
در حال حاضر، 74 درصد از درآمد باشگاه صرف دستمزد بازیکنان می‌شود و این اصلا شرایط پایداری نیست، به‌ویژه با توجه به این که درآمد باشگاه بابت اثرات ویروس کرونا به‌شدت آسیب دیده است.
عثمان دمبله در آخرین سال قراردادش خواهد بود و قراردادش یا باید تمدید شود و یا این که باید فروخته شود. بارسلونا امیدوار است که فیلپیه کوتینیو را هم به فروش برساند. آنتوان گریزمان می‌خواهد بماند، اما اگر پیشنهاد خوبی برسد و گریزمان موافق باشد، او هم فروشی خواهد بود.
مساله این است که در چنین بازاری که قیمت همه کاهش یافته، کدام باشگاه حاضر است چنین بازیکنانی را بخرد که دستمزد بسیار گزافی دارند و در فصل‌های اخیر پایین‌تر از انتظارات بوده‌اند؟
بازیکنی که بیش از همه برای باشگاه‌های دیگر جذابیت دارد آنسو فاتی است. اما این بازیکن 18 ساله که ژرژ مندس ایجنت او است، دقیقا همان بازیکنی است که بارسا برای دوران پس از مسی نیاز دارد؛ دورانی که به‌زودی از راه می‌رسد.
به نظر می‌رسد اقدام منطقی بعدی، رها کردن پروژه 800 میلیون یورویی اسپای بارسا است. اما این پروژه برای این بود که در بلندمدت، درآمد بارسا بیشتر شود. پولی که آنها به‌شدت به آن نیاز دارند.
سوالی که باشگاه باید از خود بپرسد این است که آیا اوضاع به شرایط عادی برمی‌گردد؟ آیا گردشگری فوتبالی از سر گرفته می‌شود، و هزاران نفر هر هفته به بارسلونا می‌آیند تا بلیت یک بازی را بخرند، از ورزشگاه دیدن کنند، و پیراهن خریداری کنند؟
اگر باور باشگاه این باشد که طرفداران جهانی‌شان بازخواهند گشت، شاید بهتر باشد که پروژه را ادامه دهند.
می‌توان گفت که همه‌گیری ویروس کرونا بیش از هر باشگاه دیگری در دنیا به بارسلونا ضربه زده، چون هیچ باشگاه دیگری تا این حد به گردشگری فوتبال وابسته نبوده است. هیچ‌کس انتظار آمدن همه‌گیری ویروس کرونا را نداشت و هیچ‌کس تصور نمی‌کرد باشگاه در فصل گذشته 128 میلیون یورو (پیش از مالیات) ضرر بدهد، و درآمدش 14 درصد کم شود. طرفداران فعلا به ورزشگاه‌ها برنمی‌گردند و ضرر باشگاه ادامه خواهد داشت.
اما بارسلونا سال‌ها بود که با آتش بازی می‌کرد. شما نمی‌توانید هر چه درمی‌آورید را خرج کنید، و امیدوار باشید که در مسیرتان به مانعی برخورد نکنید. آنها در سال 2017 نتوانستند نیمار را نگه دارند و وقتی پی‌اس‌جی 222 میلیون یورو مبلغ فسخ قرارداد نیمار را پرداخت، به جای آن که از آن پول استفاده کنند و مشکلات را حل کنند، آن مبلغ و بیشتر از آن را صرف خرید کوتینیو و دمبله کردند.
آنها مرتبا برای خرید بازیکنان قیمت‌های گزافی پرداخته‌اند. بارسلونا مدیران ورزشی مختلفی داشته که هیچ‌کدام نتوانسته‌اند جانشین خوبی برای آندونی سوبی‌سارتا شوند که به دلایل سخت‌گیرانه‌ای اخراج شد. بارسلونا به شکلی عجیب سیستم پرورش بازیکنان جوان خود را نادیده گرفته و به سراغ خرید استعدادهای سراسر دنیا رفته؛ تجربه‌ای که نتیجه نداشته است.
اما طعنه‌آمیز آن که همین سیستم جوانان ممکن است نجاتشان دهد. رونالد آرائوخو در خط دفاعی، فاتی در خط حمله، و پدری، هافبک 18سالهای که از لاس‌پالماس با قیمت پایین خریداری شد، شاید ستون فقرات بارسلونای تحت ریاضت اقتصادی را در سالهای آینده تشکیل دهند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در سایت منتشر خواهد شد.
پیام های که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
