کشاورزی در آتش

سام ستارزاده - بالاخره انتظارها برای رونمایی از تیم‌ملی تحت هدایت دراگان اسکوچیچ به پایان رسید. ملی‌پوشان پس از 11 ماه از آخرین دیدارشان که با شکست تلخ مقابل عراق همراه شد، ازبکستانی را بردند که سرمربی‌اش مصاف با ایران را فرصتی برای انتقام حذف پاختاکور به‌دست پرسپولیس می‌خواند. از همین رو نیز بازی در ورزشگاه اختصاصی پاختاکور انجام شد؛ آن‌هم مقابل دیدگان 1000 هوادار ازبک. اسکوچیچ کار خود در تیم‌ملی را با برد آغا کرد؛ اما اهدافی به‌مراتب مهم‌تر از یک پیروزی دوستانه در سر داشت.

قبل از تحلیل وضعیت تیم ملی با تنها مربی خارجی باقی‌مانده در فوتبال ایران، باید دوری درازمدت ملی‌پوشان از یکدیگر را درنظر بگیریم. وقفه کرونایی در فوتبال ملی به کیفیت منتخب تمام کشورها لطمه زد. از این رو، طبیعی بود که نه ما و نه شاگردان وادیم آبراموف در فرم ایده‌آلمان قرار نداشتیم.

با این وجود، اسکوچیچ چند ماه اخیر را بی‌کار نبوده. از این کشور به آن کشور سفر می‌کرده تا از اوضاع لژیونرها باخبر شود؛ در دوران قرنطینه پشت لپ‌تاپ به آنالیز تیم ملی می‌پرداخت و هفته‌های پایانی لیگ را هم با جدیت و از نزدیک رصد کرد. لیست منتخبش، ترکیب آغازگر ما مقابل ازبکستان، این حداقل را نشان می‌دهند که اسکو بازیکنانش را با شناخت کامل دعوت‌کرده و هرکسی را به زمین بفرستد، می‌داند از او چه می‌خواهد.

در فاز هجومی، علی قلی‌زاده پشت سر طارمی و آزمون قرارگرفت تا قدرت دریبلینگ و خلاقیتش مانند مهارت طارمی در حای‌گیری در نقطه کور مدافعین در خدمت تیم باشد. سردار هم با شوت‌های راه دور خود چند بار الدوربک سویونف را به چالش کشید تا نهایت با همین نقشه گل ملی 33اش را ثبت کند؛ که البته اگر هشیارتر بود، می‌توانست این کار را زودتر و با شوت از داخل محوطه جریمه نیز انجام دهد.

در دفاع، صادق محرمی، شجاع خلیل‌زاده و احمد نورالهی یک تکلشان هم به خطا نرفت. انتظار این بود که مثلث احمد نور- کنعانی-شجاع که پرسپولیس را با دو گل خورده (آن‌هم از روی نقطه پنالتی) در هفت دیدار آسیایی راهی فینال آسیا کردند، در پیراهن تیم‌ملی تزلزل نشان‌ندهند. اما درمقابل هنرنمایی‌های فردی کودیرکولوف و شامرادوف، دفاع ایران کاملاً بیمه نشد. دفاع تیم ملی به هماهنگی بیش‌تر نیاز دارد؛ و پیام نیازمند هم به تجربه‌اندوزی و اعتمادبه‌نفس بیش‌تر.

ازبکستان را ایتالیای آسیا می‌نامند؛ و حالا گلزن شماره یکشان، الدر شامرادوف، از تیم سابق سردار آزمون به جنوای ایتالیا پیوسته تا برایشان دیه‌گو میلیتوی آسیایی باشد. گل شامرادوف به ما نیز کلاسی فراتر از فوتبال آسیا داشت. هم ما و هم نیازمند گمان می‌کردیم الدر پاس عمقی می‌دهد؛ اما وی یک چرخش بیش‌تر از 180 درجه‌ای را با یک ضربه نه‌چندان قدرت‌مند ولی فنی توام ساخت تا نیازمند غافلگیر شود. سنگربان سپاهانی تیم ملی در دیدار برگشت مقابل النصر در اسیا نیز، دو بار تسلیم شم مهارت گلزنی عبدالرزاق حمدالله شد. پیام باید نشان‌دهد مرد بازی‌های بزرگ و مهارکننده مهاجمان قدر هم می‌تواند باشد؛ وگرنه شاید در بازی با بحرین و عراق، عابدزاده آماده یا بیرو (درصورت احیا) را درون قفس توری‌مان ببینیم.

تیم‌ملی بی‌شک از اولین نمایش اسکووچیچی خود نمره قبولی می‌گیرد. همیت بازیکنان و کادر فنی ستودنی‌است؛ وقتی از بیرون خود را برای نبرد با عراق و بحرین آماده می‌کنند و از داخل با بحران مالی و مدیریتی چنگ انداخته بر فدراسیون دست‌وپنجه نرم می‌کنند. همین گزارش‌گر بازی از وزارت ورزش بابت پرداخت پول بلیط ازبکستان بچه‌ها قدردانی می‌کند و وزارت محترم نیز بر سر هزینه هرچند میلیاردی این بلیط‌ها با ما فوتبال‌دوستان ایرانی دردودل می‌کند، گواه این است که اسکوچیچ و ملی‌پوشانی در چه آتشی می‌خواهند گلستان به‌پا کنند.