چگونه «تالاخادزه» ستاره واقعی المپیک توکیو شد

به گزارش ایران ورزشی؛در همان دقایقی که بابت رسیدن علی داوودی به مدال نقره دسته فوق سنگین وزنه‌برداری در المپیک توکیو نوعی جشن و شادی در کشورمان و از جمله وسایل ارتباط جمعی و به‌ویژه رادیو و تلویزیون برپا شده بود، لاشا تالاخادزه «ابر وزنه‌بردار» گرجستانی در همین دسته کاری کرد غیرقابل وصف و به عظمت بزرگترین کارهای تاریخ حیات بشر. تالاخادزه نه تنها قهرمان مطلق این وزن شد، بلکه رکوردهای جهانی هر سه حرکت یکضرب، دوضرب و مجموع این دسته را هم شکست و به ترتیب 223 کیلو، 265 کیلو و 488 کیلو را بالای سر برد و یک کیلو بر رکورد یکضرب، یک کیلو بر حدنصاب جهانی دوضرب و چهار کیلو هم بر رکورد مجموع افزود. هر سه رکورد قبلی را نیز خود تالاخادزه در اوایل اردیبهشت‌ماه در مسابقه‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا 2021 خلق کرده بود و همه این آمار بیش از پیش ثابت کرده که این مرد جوان و استثنایی گرجی به آرامی به سوی دستاوردی در حال حرکت است که بی‌گمان سخت‌ترین کار تاریخ ورزش به شمار می‌آید و آن کار، زدن 500 کیلو وزنه در مجموع دو حرکت است. پیش از اینکه در این خصوص توضیحات الزامی و بیشتری را ارائه بدهیم، متذکر می‌شویم که کار داوودی 23 ساله نیز لااقل برای ورزش ما بسیار باارزش بود و با توان ذاتی و مهارت فنی‌ای که در او می‌توان سراغ کرد، شاید روزی به مجموع 470 کیلو هم برسد اما اگر در همین آوردگاه توکیو فقط 8 وزنه‌بردار حضور نداشتند و ورزشکار ارمنستانی با رکورد مجموع 464 کیلو به صحنه می‌آمد و دو وزنه‌بردار روسی که 455 کیلو را در مشت‌شان دارند و ظرفیت رسیدن به 460 و 5/462 کیلو را هم از خود بروز داده‌اند، وارد عرصه رقابت می‌شدند، برای داووی که از 441 کیلو فراتر نرفت، در خوشبینانه‌ترین حالت نیز رتبه‌ای بالاتر از پنجمی متصور نبود. در نتیجه یک برخورد منصفانه با صحنه رقابت فوق‌سنگین در المپیک سی و دوم می‌طلبد که بیش از پایکوبی برای نقره مورد بحث، به مدال طلایی چشم بدوزیم که صیاد آن، سزاوار کسب عنوان بهترین وزنه‌بردار تمامی تاریخ و یکی از 20 مرد نخست ورزش جهان در تمامی دوران‌ها و البته یکی از پنج ستاره نخست مسلم و واقعی المپیک 2021 توکیو است. می‌توان از کار بزرگ «کالب درسل» شناگر 34 ساله آمریکایی و جانشین بحق مایکل فلپس یاد کرد که با وجود کسب پنج طلا و یک نقره، 8 طلای فلپس در المپیک 2008 پکن را تکرار نکرد و با مجموع 28 مدال فلپس (شامل 23 طلا) در چهار المپیک 2004 تا 2016 هم فاصله زیادی دارد اما نشان داد در حال حاضر بهتر از او در ورزش شنا نیست و البته از کار شمشیرباز مجاری که سومین طلای متوالی‌اش را در سابر انفرادی گرفت و «میهان لوپز» کشتی‌گیر 38 ساله کوبایی که برای چهارمین دوره پیاپی طلای وزن آخر کشتی فرنگی را به دست آورد، با تحسین یاد کرد ولی تالاخادزه به مرز و حدودی رسید که برای هر کارشناسی بهشدت حیرت‌برانگیز است و حتی علوم فیزیولوژی و نظایر آن و بررسی‌های دقیق علمی آن را غیرممکن می‌انگارند و آن نزدیک شدن به مجموع باور نکردنی 500 کیلو در ورزش وزنه‌برداری فقط در مجموع دو حرکت است. برای اینکه ابعاد این کار غیرقابل وصف را بیشتر درک کنید، در یک فلاش‌بک حدوداً 60 ساله شما را به اوایل و اواسط دهه 1960 رجعت می‌دهیم. موقعی که بشر با خود می‌اندیشید آیا در دسته فوق سنگین در مجموع سه حرکت می‌تواند به 500 کیلو برسد یا خیر و هر چه زمان بیشتر به پیش می‌رفت، بیش از آنکه به پاسخی مثبت برای این سؤال خوشبین شود، جنبه‌های منفی آن را فزون‌تر حس می‌کرد. برای نسل جوان‌تر که از قواعد و وقایع گذشته ورزش مطلع نیستند، متذکر می‌شویم که در آن زمان‌ها وزنه‌برداری نه از دو حرکت بلکه سه حرکت شکل می‌گرفت و حرکت سوم که مدت‌ها است ملغی و منسوخ شده، «پرس» نام داشت. تشابه نسبی آن حرکت با دوضرب و سختی‌های تفکیک آن از دو ضرب سبب شد که در نهایت آن را حذف کنند و از اواخر دهه 1970 به بعد وزنه‌برداری منحصر به دو حرکت یکضرب و دوضرب شد و تا قبل از حذف پرس، واسیلی الکسیف، غول روسی دارنده 8 طلای جهان و المپیک و هم‌دوره‌ای‌هایش دائماً با ایده و هدف 500 کیلویی شدن در مجموع سه حرکت در ذهن‌شان کلنجار می‌رفتند و جالب‌تر اینکه یکی از مردان حاضر در آن بازه زمانی و کوشنده در راه رسیدن به 500 کیلو، منوچهر برومند از ایران بود که از بزرگان تاریخ وزنه‌برداری ایران است و در سال‌های بعدی سرمربی تیم ملی ایران هم شد. تالاخادزه که ابتدا قهرمان وزنه‌برداری جوانان دنیا شد و سپس به رده سنی بزرگسالان ورود کرد، حالا قهرمان هر دو دوره اخیر المپیک (2016 ریو و 2021 توکیو) به حساب می‌آید و در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان سال‌های 2017، 2018 و 2019 هم بر سکوی نخست ایستاده و با این اوصاف با دو طلای المپیک و سه مدال زرین مجموع پیکارهای جهانی (این البته بدون احتساب مدال‌های پرشمار تک حرکات اوست که در رقابت‌های جهانی محاسبه می‌شود اما در المپیک‌ها وجود خارجی ندارد) به رویدادهای سه سال بعدی چشم دارد. هدف او، کسب سه عنوان قهرمانی تازه در پیکارهای جهانی 2021 تا 2023 و طبعاً شکار طلای المپیک 2024 در شهر پاریس است و اگر به این اهداف برسد، قهرمان سه دوره متوالی المپیک و قهرمان 6 دوره پیکارهای جهانی این رشته تلقی خواهد شد. او چیزی راجع به اهدافش برای بعد از آن تاریخ نگفته است اما در این شکی نیست که به سبب دریای بیکران توانش، فن بالا، برنامه‌ریزی درست تمریناتش و مدیریت اصولی زندگی‌اش توسط مربیان و مدیران گرجی بعید است که در سه سال پیش‌رو مغلوب هیچ‌یک از حریفانش و حتی اعضای لشکر وزنه‌برداری روسیه شود که هر چند هنوز قوی‌اند اما به هیچ روی اقتدار گذشته را در دسته آخر وزنه‌برداری ندارند. اینها تالاخادزه و مربیان او را بیش از پیش به سوی هدف جنبی و دوم او (و شاید هم هدف اصلی و پنهانی‌اش) سوق می‌دهند و آن، تبدیل شدن به نخستین مرد تاریخ است که در مجموع دو حرکت 500 کیلو وزنه را بالای سر برده است. برای این منظور تالاخادزه باید مثلاً 230 کیلو یکضرب و 270 کیلو دوضرب بزند و هر دو مورد و بخصوص اولی در دسترس و توان او هست. تالاخادزه یک «یکضرب‌زن» خارق‌العاده است و با اینکه در دوضرب هم کم نمی‌آورد اما طیف قدرت او در این حرکت قدری کمتر است. حالت و شرط دوم رسیدن تالاخادزه به 500 کیلو مجموع، زدن 231 یا 232 کیلو یکضرب و 269 یا 268 کیلو در دوضرب است و اگر هم این راه‌ها و آمار را بیش از حد سنگین و رویایی بدانیم و به این نتیجه برسیم که «ابرقهرمان» گرجی در نهایت به آنها نخواهد رسید، باید متذکر شویم که او با رسیدن به یکقدمی این اعداد شگفت‌انگیز نیز رویای قدیمی و شیرین بشر در وزنه‌برداری را بیش از همیشه تحقق‌پذیر نشان داده است. بله؛ تالاخادزه با دستاوردهای مافوق استثنایی‌اش از حالا به سوپراستار نسل بعدی و جانشین خود این امید منطقی و ایده روشن را ارزانی کرده است که می‌توان 500 کیلویی شد ولی در این راه سخت و کمرشکن باید پایمردی داشت و همچنان به سمت جلو رفت و هرگز توقف پیشه نکرد و در یک عبارت کوتاه؛ باید «لاشا تالاخادزه بود».