مجیدی – ژاردیم؛ جنگ نابرابر

به گزارش ایران ورزشی؛اگر طرفدار نگاه توسعه‌گرا در فوتبال باشید، سر زدن به اینستاگرام باشگاه الهلال شما را به وجد می‌آورد. الهلال به تازگی اردویی در اتریش داشت و می‌توانستید ویدئوهای مفصلی از اردو و تمرینات این تیم ببینید. الهلال خیلی زود سرمربی جدیدش را تعیین کرد و لئوناردو ژاردیم کار را در دست گرفت؛ مربی پرتغالی که یکی از معدود ناکامی‌های داخلی پاری‌سن‌ژرمن در عصر مالکیت قطری را به این تیم تحمیل کرد و در سال 2016 با موناکو قهرمان لیگ فرانسه شد. او فرصت داشت با ترکیب کاملی از بازیکنان قدیمی (گومیس و جووینکو) و جدید (مارگا) اردو را شروع و برنامه‌هایش را با حضور تمام بازیکنان مرور کند.
آنها چند بازی دوستانه خوب هم با تیم‌هایی مثل هرتابرلین داشتند و برای شروع فصل جدید لیگ عربستان و لیگ قهرمانان آماده شوند. البته آنها در لحظه آخر موفق شدند تیم‌شان را باز هم تقویت کنند و متئوس پریرای برزیلی را از وست‌برامویچ خریدند. الهلال برای این انتقال کلیپی دیدنی آماده کرد که در 12 ساعت حدود 20 میلیون بار دیده شد. توسعه در فوتبال فقط به محوطه زمین چمن محدود نمی‌شود و رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی باشگاه هم باید بتوانند تصویر جذاب و کاملی از این فعالیت‌ها ارائه کنند. این نکته‌ای است که الهلال به خوبی رعایت می‌کند و در ماجرای اردوی اتریش و انتقال پریرا به خوبی اثبات کرد. الهلال در نقطه‌ای ایستاده که هر باشگاهی در غرب آسیا دوست دارد به آن برسد. احتمالاً نگاه خیلی از باشگاه‌های خاورمیانه به الهلال نگاهی حسرت‌بار است، ولی برای استقلال که به زودی با این تیم در لیگ قهرمانان روبه‌رو می‌شود، این تدارک و حرفه‌ای‌گری بی‌نقص بیشتر نگران‌کننده است. اغراق نیست اگر بگوییم استقلال این روزها از نظر مدیریت در نقطه مقابل باشگاهی مثل الهلال قرار دارد. در این مدت کادر فنی و بازیکنان بارها نسبت به ضعف امکانات و عقب افتادن دستمزدها معترض شدند و این ماجراها روی عملکرد تیم در لیگ بیستم هم تأثیر گذاشت. دیاباته و میلیچ، دو بازیکن خارجی که فصل گذشته از نفرات مؤثر تیم محسوب می‌شدند به دلیل همین مشکلات مالی در لیگ بیستم بیشتر در حال اعتراض و قهر بودند و کارآیی‌شان به حداقل رسید. استقلال که قهرمانی لیگ را از دست داد و امشب پرونده‌اش در جام حذفی با بازی مقابل فولاد بسته می‌شود، حدود یک ماه بعد باید در مرحله حذفی لیگ قهرمانان با الهلال آماده روبه‌رو شود. جدال آبی‌های تهران و آبی‌های ریاض از هر نظر یک جنگ نابرابر است. الهلال بعد از پایان فصل فرصت استراحت داشته، اردوی تدارکاتی و بدنسازی نرمالی داشته و تا یک ماه بعد کاملاً در شرایط مسابقه خواهد بود. استقلال اما فرصتی برای استراحت ندارد و مجبور است این فصل فرسایشی را یک ماه دیگر کش بدهد تا با الهلال روبه‌رو شود. الهلال توانسته تیم جدیدی ببندد و سرمربی جدیدش فرصت داشته با آنها کار کند و آماده شود. بازیکنان استقلال وضعیت نامشخصی دارند و با توجه به نارضایتی از وضعیت مالی باشگاه ممکن است تعدادی از آنها بعد از جام حذفی جدا شوند. همین حالا هم ابزاری که در اختیار مجیدی است برای رقابت با الهلال کافی نیست و ممکن است تا روز بازی او تعدادی از بازیکنان فعلی را هم از دست بدهد. از جمع بازیکنان فعلی جدایی میلیچ و دیاباته تقریباً قطعی است و اگر قایدی هم پیشنهاد خارجی خوبی داشته باشد، با توجه به تاریخ شروع لیگ‌های اروپایی احتمالاً نمی‌تواند تا بازی با الهلال صبر کند.
استقلال در مرحله گروهی مقتدرانه بازی کرد و سرگروه شد، در حالی که الهلال در گروهش تا آستانه حذف پیش رفت و به لطف نتایج سایر گروه‌ها به مرحله حذفی رسید. در همین چند ماه اما وضعیت دو تیم کاملاً دگرگون شده، استقلال روز به روز تحلیل رفته و در عوض الهلال توانسته کیفیتش را ارتقا بدهد. اگر مرحله حذفی همان زمان برگزار می‌شد، استقلال بخت زیادی برای بردن بازی داشت، ولی حالا الهلال دست بالاتر را برای صعود دارد.
فاصله فعلی دو تیم که در همین زمان کوتاه بوجود آمده نتیجه تفاوت نگاه در مدیریت دو باشگاه است. استقلال اگر مدیریت باثبات و برنامه بلندمدتی داشت، حتی با بودجه کمتر نسبت به الهلال می‌توانست با شرایط بهتری برای این بازی آماده شود، دور از بلاتکلیفی‌ای که این روزها به آن گرفتار است. بخشی از این ضعف هم به سازمان لیگ برمی‌گردد که نتوانست لیگ و جام حذفی را زودتر به پایان برساند و مجبور است فصل جدید را اواخر مهر شروع کند. تمام لیگ‌های اروپایی و آسیایی در این دو سال درگیر ویروس کرونا شدند، ولی توانستند با برنامه‌ریزی مناسب به تقویم قبلی برگردند. فوتبال ایران اما ظاهراً قرار است چند سال با این مشکل زندگی کند و تیم‌ها عذاب بکشند.
این اولین بار نیست که در یک رقابت آسیایی، نماینده ایران قبل از بازی بخت کمتری دارد، ولی این بار فاصله بین دو تیم از همه نظر محسوس است، هرچند این به معنی از پیش ‌بازنده بودن استقلال نیست.