از لندن تا توکیو راهی نبود

به گزارش ایران ورزشی؛مسابقات کشتی فرنگی بازی‌های المپیک برای شاگردان محمد بنا باز هم یک نتیجه تاریخی به همراه داشت و مدال طلای این رشته در المپیک‌ها را به عدد 4 افزایش داد. سه طلا در المپیک لندن و یک طلا در توکیو به همراه سه مدال برنز که دو تا در ریو 2016 و یک برنز در توکیو 2020 به دست آمد، نتیجه ماندگاری است که با حضور محمد بنا در کشتی فرنگی رقم خورد.
بعد از اینکه به کشتی فرنگی ایران در المپیک 2016 نام بازنده دادند، روزهای تلخ و سیاه بیشتری را هم تجربه کرد تا اینکه مجدد محمد بنا قبل از مسابقات جهانی 2019 به تیم ملی کشتی فرنگی برگشت. بازگشت او و اعتمادش به جوانان نوید ظهور یک تیم جدید قدرتمند را می‌داد که نتیجه المپیک توکیو هم خروجی همین تیم قوی است.
در این چند روز خیلی‌ها با شک و تردید درباره تیم ملی کشتی فرنگی صحبت کردند اما این نتیجه بعد از المپیک لندن بهترین نتیجه تاریخ است و قابل ستایش که شاید اگر اندکی خوش شانسی به سراغ این تیم می‌آمد حتماً نتیجه بسیار بهتری هم رقم می‌خورد. به طور مثال در وزن 130 کیلوگرم امین میرزازاده در این رقابت‌ها در حالی با دو غول سنگین وزن  (میهان لوپز و رضا کایالپ) کشتی گرفت و پنجم شد که اگر در گروه دیگر بود به راحتی مدال نقره را کسب می‌کرد.
علاوه بر این باید عملکرد محمد هادی ساروی را هم مد نظر قرار داد. کسی که واقعاً داوران در مصاف با آلکسانیان ارمنستانی کشتی را از دست او خارج کردند وگرنه به دیدار فینال راه یافته بود. او در حالی در لحظات پایانی با نتیجه یک - یک پیش بود و با همین نتیجه برنده می‌شد که با اخطار داوران در خاک نشست و در خاک هم داوران بدون اینکه آرتور فن بزند دو امتیاز دیگر گرفت و برنده این مسابقه شد تا یک فینال مهم از دست کشتی فرنگی خارج شود.
در بین تمام باخت‌هایی که برای کشتی فرنگی در این دوره از مسابقات رقم خورد، دو باخت بسیار بد بود و کشتی‌گیران ما به نفراتی باختند که از خودشان کمتر بودند. اولین باخت در وزن 60 کیلوگرم بود که علیرضا نجاتی مقابل کشتی‌گیر ارمنستانی متحمل شد. نجاتی اگر برنده از این مسابقه خارج می‌شد، مدالش حتمی بود اما کشتی‌گیر ارمنستانی دور بعد باخت و همین باعث شد تا نجاتی از جدول مسابقات حذف شود.
این شکست ضربه سختی به تیم زد. دلیل باخت نجاتی خوب نرسیدن به سر وزن اعلام شد اما شاید اندکی دقت هم به او کمک می‌کرد که از کشتی اول برنده بیرون بیاید. شاید خیلی‌ها به قوای جسمانی تیم ایراد بگیرند اما اینکه کشتی‌گیری در کنار تشک به جای دادن یک امتیاز، تندر می‌خورد و دو امتیاز می‌دهد و لحظاتی بعد حریف را روی سینه می‌کشد و سالتو بارانداز ناقص می‌زند، نشان از این دارد که کشتی‌گیر حواسش جای دیگری رفته و تمرکز لازم را ندارد.
در وزن 77 کیلوگرم هم محمد علی گرایی با همین مشکل روبه‌رو شد. اگر چه در فرودگاه شنیدیم که از ناحیه دنده هم آسیب دیده بوده و به همین دلیل خیلی سعی داشت زود خودش را از خاک جدا کند اما با این‌ حال وضعیتش به نحوی نبود که به فینال نرسد. گرایی با اندکی تمرکز توان رسیدن به فینال و حتی کسب مدال طلا را داشت.
بنابراین یک بار دیگر توانایی محمد بنا و برنامه‌ریزی دقیق او برای رسیدن به موفقیت مشخص شد. مشخص شد که رسیدن به فینال و مدال طلا با اندکی برنامه‌ریزی بهتر و داشتن فرصت بیشتر در همین المپیک فراهم می‌شد. باید از تجربه این المپیک به بهترین شکل ممکن استفاده کرد  تا در سه سال دیگر در المپیک پاریس بتوان دست به کارهای بزرگی زد.
این تیم اگر فرصت چهار ساله برای رسیدن به المپیک را داشت، الان بعید نبود که همانند المپیک لندن سه مدال طلا را کسب کرده بود. در توکیو مشخص شد که اگر خوب و با برنامه کار شود اصلاً بعید نبود که نتایج لندن تکرار شود اما افسوس که این تیم هم مانند کشتی آزاد روزهای مهمی را از دست داد و حالا باید به همین یک طلا و یک برنز هم افتخار کند.