فرجام نعمتی و ابراهیمی چیست؟

ایران ورزشی - علی نعمتی بعد از مدت‌ها نیمکت‌نشینی سرانجام در دقایق آخر دیدار هفته گذشته پرسپولیس با نساجی در لیگ برتر فوتبال کشور به میدان گسیل شد تا طعم سرخپوش شدن را به‌طور واقعی و رسمی بچشد اما باید پرسید برای او و علیرضا ابراهیمی دیگر مدافع وسط تازه پرسپولیس دقیقاً چه میزان سهم را می‌توان در این تیم قائل شد و فرجام کارشان چیست؟
البته فقط سه هفته از فصل جدید این لیگ گذشته و برای هرگونه نتیجه‌گیری و صدور رأی در این زمینه بسیار زود است اما اگر یحیی‌ گل‌محمدی همچنان از ترکیب‌هایی دو و سه‌نفره بر اساس سیدجلال حسینی و فرشاد فرجی سود جوید و کمال کامیابی‌نیا دوباره سالم‌شده را هم برای کمک‌های اضطراری به خط دفاعی مثل فصل پیش مدنظر قرار دهد، باید به این نتیجه رسید که فرصت عرض‌اندام برای دو مدافعی که نام‌شان آمد، اندک خواهد
بود.
این دو قطعاً در ادامه این فصل طولانی بر اساس نیازهای موجود و بخصوص در موقعیت‌های اضطراری مورد استفاده قرار خواهند گرفت اما اینکه به رکن‌های اصلی کار دفاعی قرمزها تبدیل شوند و آرزوهای‌شان از این طریق تحقق یابد، محل مناقشه و تردید است.
قدر مسلم اینکه هیچ‌یک از بازیکنان پرتعدادی که هرساله به سرخابی‌ها می‌پیوندند، برای اینکه نیمکت‌نشین باشند و فقط در معدودی از روزها و در حالت‌های اضطرار بازی کنند، تن به چنین انتقال‌هایی نمی‌دهند و می‌آیند تا فیکس و مهره‌های سرنوشت‌ساز تیم شوند و طبعاً در صورت دور ماندن از این آمال افسرده و در نهایت مجبور به جدایی از معبودهای خود خواهند شد.
به‌واقع مواردی مثل بوژیدار رادوشویچ دروازه‌بان کروات پرسپولیس که کاملاً پذیرفته نیمکت‌نشین سنگربان شماره یک این تیم (پیش‌تر علیرضا بیرانوند و اینک حامد لک) باشد و جیک هم نزند و آرام و تابع و مطیع باشد، به انگشتان یک دست هم نمی‌رسد، بخصوص که وی چهار سال است که با همین فضا و اهداف و نگرش در جمع قرمزها تمرین و کار و زندگی می‌کند و گلایه‌ای هم از این بابت نداشته و قهر کردن‌های چندباره‌اش و رفتن به کرواسی و سپس بازگشت به تهران نه در ارتباط با این مسأله بلکه واکنش‌های او به دیرکرد شدید سران باشگاه در پرداخت دستمزدهای وی و تبعیضی بوده که در این باب در حق او اعمال شده است.

رجحان اضافه‌ای که وجود نداشت
وقتی در اواسط و اواخر تابستان امسال علیرضا ابراهیمی با جدا شدن از گل‌گهر سیرجان و علی نعمتی با دوری جستن از پدیده مشهد عضو پرسپولیس شدند، دلیل اصلی این انتقال پیدا کردن جانشینی مناسب برای حسین کنعانی‌زادگان که به لیگ قطر کوچ کرده عنوان شد و این باور به اذهان رسید که هر کدام بهتر از دیگری باشند و از فرشاد فرجی هم که از دی‌ماه 1399 پرسپولیسی شد، گذر کنند، مدافع وسط فیکس قرمزها خواهند شد. سقف آرزوهای نعمتی و ابراهیمی از این هم فراتر می‌رفت زیرا این پیشینه ذهنی را داشتند که سرمربی سرخ‌ها در نیمکت‌نشین کردن سیدجلال هم ید طولایی دارد و اگر در ابتدای لیگ بیست‌ویکم نیز چنین کند، آنها می‌توانند تحت هر شرایطی مدافع وسط ثابت تیم باشند.
با چنین فرضیه و نگاه خوشبینانه‌ای ترکیب دفاع ثابت سرخ‌ها از بین مثلث فرجی، نعمتی و ابراهیمی انتخاب می‌شد و نعمتی این دلخوشی اضافی را داشت که چون یحیی پیش‌تر با او در تیم پدیده کار کرده، وی را در پرسپولیس هم مورد استفاده وسیع قرار خواهد داد و این هم رجحان اضافه‌ای برای او خواهد بود.
برخلاف محاسبات موجود
در میدان عمل هیچ‌یک از این موارد و امیدها برای نعمتی و ابراهیمی شکل نگرفته است و نه‌فقط ابراهیمی پشت دیوار بلند ترکیب ثابت تیم باقی مانده، نعمتی نیز نه همان بازیکن محبوب و مورد نظر گل‌محمدی بلکه نیمکت‌نشینی برای روزهای مبادا بوده و چنین روزهایی تا به حال از راه نرسیده است. محاسبات غلط این مدافعان تازه‌وارد بر اساس انتخاب‌های یحیی تحقق یافته است.
این مربی ابتدا به این نتیجه رسید که با احتساب دور بودن کنعانی‌زادگان و شجاع خلیل‌زاده (که یک سال پیش از کنعانی‌زادگان بازیکن لیگ قطر شده بود) سپردن دفاع وسط به‌طور تام و تمام به نفرات تازه ریسکی بیش از اندازه پرخطر است و در نتیجه سیدجلال در هر سه بازی رسمی سرخ‌ها در فصل جدید (ابتدا مقابل الهلال، سپس برابر فولاد و آنگاه مقابل نساجی) در ترکیب ثابت جای داشته و برای کار در کنار وی اولویت به فرجی داده شده که به‌سبب پیشینه قدری بیشترش در جمع قرمزها فعلاً رجحان و اولویت لازم را در قیاس با نعمتی و ابراهیمی دارد.
این زوج دفاعی (سیدجلال و فرجی) در هیچ‌یک از سه بازی فوق دروازه را بسته نگه نداشته‌اند و سه گل از سوی الهلال و یک گل از سوی هر یک از دو تیم فولاد و نساجی، نشانه و محصول همین امر و البته نتیجه بعضی لغزش‌های حامد لک بوده است و برخلاف فصول قبل که استحکام دفاعی پرسپولیس محسوس و معروف و کلین‌شیت‌های دروازه‌بانان آنها در صدر اخبار جای داشت، امسال شاهد لغزش‌هایی از سوی سرخ‌ها در کار تدافعی‌شان بوده‌ایم، اما یحیی به این نتیجه رسیده که اگر قرار است این تیم به یک ترکیب معقول و مقبول با احتساب نیروهای موجود برای دفاع وسط دست یابد، ترکیب حسینی-فرجی تا اطلاع ثانوی بهتر از سایر آرایش‌های موجود و ممکن خواهد بود.

قهر بی‌فایده است
اینها موارد و حالاتی است که در خط دفاعی پرسپولیس با توجه به شرایط موجود و آنچه برای این تیم در فصل جدید شکل گرفته به‌وجود آمده و تضمین و یقینی در مورد استمرار آن وجود ندارد و شاید حوادث و نتایج بعدی تیم ایجاب کند که در سطحی گسترده‌تر از مدافعان تازه‌وارد مذکور استفاده شود اما آرزوهای حرفه‌ای ابراهیمی و نعمتی تا این لحظه با آنچه در میدان عمل برای‌شان به وقوع پیوسته، بسیار متفاوت بوده و آنها از آنچه روی داده، قطعاً بسیار ناراضی‌اند. شاید یکی از آنها (نعمتی) با به خرج دادن سیاست‌های لازم از ابراز هرگونه نارضایتی و دلخوری محسوس پرهیز کرده باشد اما دیگری (ابراهیمی) هفته پیش بنای اعتراض آشکار را گذاشت و یحیی حتی مجبور شد او را چند روز از حضور در تمرینات محروم کند تا حساب کار دست مدافع پیشین تیم گل‌گهر بیاید و با اینکه او بخشوده شد و به تمرینات بازگشت اما بعید است لااقل برای دو، سه بازی بعدی تغییری در سیاست‌ها و انتخاب‌های کادر فنی پرسپولیس در ارتباط با ارنج تیم و تعیین ترکیب اصلی مرکز خط دفاعی روی دهد و یحیی احتمالاً با همین فرمول‌ها و معادلات به‌سوی چند دیدار بعدی پرسپولیس خیز برخواهد داشت.
هر اتفاقی که بیفتد، ابرهیمی و نعمتی باید بدانند با سیاست‌هایی مثل قهر کردن و اینطور چیزها به هیچ جایی نمی‌رسند و آنچه در کوتاه و درازمدت گره کارشان را باز می‌کند، فقط کار کردن و تلاش و تمرین هرچه بیشتر برای رسیدن به سطوحی بالاتر است تا مربیان تیم چاره‌ای جز رویکردی بیشتر به آنها نداشته باشند. این دستورالعملی است که هر بازیکن ورودکننده به باشگاه‌های بزرگ چه ایرانی و چه خارجی فراروی خود می‌بیند و گریزی از آن وجود ندارد و اگر رعایت و اجرا نشود، فرجامی جز ناکامی و از دست رفتن آرزوهای شیرین و اهداف بزرگ آن بازیکنان نخواهد داشت.