«علی بیرو» زیر بمباران!

ایران ورزشی - اگر فقط نیمه خالی لیوان را می‌دیدیم، باید می‌گفتیم علیرضا بیرانوند به درد بازی در لیگ‌های خارجی نمی‌خورد و در اندازه‌های لژیونر شدن نیست اما به یک بازیکن کوچ کرده به خارج و بخصوص به دروازه‌بانان سفرکرده باید همیشه فرصت بیشتری داد تا خودشان را نشان بدهند و سرنوشت خود را مشخص کنند. این مهلت فزون‌تر به این سبب است که سنگربانان اضافه بر فن و توان ورزشی و مهارت‌های فوتبالی باید برای رتق و فتق دروازه و محیط اطراف آن حتماً به لحاظ کلامی با مدافعان و سایر نفرات تیم خود ارتباط برقرار کنند و در جریان بازی‌ها دائماً با آنها حرف بزنند و حرکتی را که در دست اجرا دارند، با بیان سریع دو سه کلمه به نفرات اطراف خویش اطلاع دهند تا تداخلی پیش نیاید و توپ‌های سانتر شده یا سایر فرصت‌های خلق شده توسط بازیکنان حریف بی‌اثر و مدیریت شود و خطری خنثی نشدنی از این بابت ایجاد نگردد و گلی در دروازه تیم نروید.

فاصله‌ای چشمگیر با صدر
اگر همه این محاسبات درست و عقلایی در کار نبود، باید تعارف را کنار می‌گذاشتیم و به صراحت می‌گفتیم که علی بیرو در یک سال و نیمی که از لژیونر شدنش می‌گذرد، نتایجی اغلب مأیوس کننده در اروپا گرفته است. اگر جز این بود، آنتورپ بلژیک او را فصل پیش اینقدر کم به خدمت نمی‌گرفت و در پایان فصل به بواویشتای پرتغال انتقال نمی‌داد. در این فصل و در لیگ برتر پرتغال نیز بیلان کار بیرانوند هر چیزی بوده الا کارنامه‌ای موفق و استمرار این قضیه تنها حاصلی که خواهد داشت، یک انتقال اضافی و تازه برای وی در پایان فصل 2022-2021 خواهد بود. این کارنامه دروازه‌بان پیشین نفت تهران و پرسپولیس است که چنین چیزی را گواهی می‌دهد. وی در این فصل در پنج بازی بواویشتا در لیگ برتر پرتغال به میدان آمده و مجموعاً هشت گل خورده و فقط یک بار کلین‌شیت کرده است. اگر بخواهیم ریز کارهای او و خلاصه‌ای از مسابقات فوق را بیاوریم، باید این توضیحات را نقل کنیم؛ حضور بیرانوند در مسابقه برابر پاکوس فریرا به شکست 1-2 منجر شد و وقتی بواویشتا روبه‌روی استوریل ایستاد، نتیجه 1-1 به ثبت رسید. حاصل بازی بواویشتا با براگا هم تساوی 2-2 بود و تک کلین‌شیت علی بیرو هم طی تساوی صفر-صفر بواویشتا با بله‌ننسس تحقق یافت. بدتر از همه، بازی شنبه شب بواویشتا با پورتو بود که اگرچه مهدی طارمی مرد اول تهاجمی آبی و سفیدپوش‌های شهر پورتو این بار گلی نزد و هموطنش را تسلیم نکرد اما بیرانوند چهار بار مغلوب یاران وی شد و باخت 1-4 بواویشتا، این تیم را به رده هشتم جدول سوق داد. این در حالی است که علی بیرو و همبازیانش از 10 بازی فقط 11 امتیاز اندوخته‌اند و از بنفیکا و پورتو، دو قدرت برتر فصل جاری فاصله‌ای چشمگیر در جدول رده‌بندی دارند.

دلایل حفظ یک جایگاه رفیع
اگر در میان تمامی این نمایش‌های پرفراز و فرود و با وجود بمباران شدن علی بیرو در برخی بازی‌های باشگاهی بلژیک و سپس پرتغال، وی هنوز جایگاه ثابتش را در تیم ملی ایران حفظ کرده، از دو بابت است؛ یکی این است که او با وجود تزلزل‌های مورد بحث هنوز تجربه بیشتری از سایر دروازه‌بانان دعوت شده به اردوهای ملی در سطح بین‌المللی دارد و دراگان اسکوچیچ معتقد است که اگرچه به وی در جریان دیدارهای باشگاهی ضرباتی روحی هم وارد شده اما باز او بهتر و بیشتر از امیر عابدزاده و پیام نیازمند می‌تواند از دروازه یوزها در مسابقات انتخابی جام جهانی 2022 دفاع کند و چون ایران در چهار دیدار اولش در این چارچوب فقط یک گل خورده و آن گل را هم‌ تیمی در اندازه‌های کره جنوبی و مهاجمی در استانداردهای هون سیونگ مین به ثمر رسانده خرده‌ای نمی‌توان به وی گرفت و صحت فرضیه و درستی باور سرمربی کروات تیم ملی ایران به اثبات رسیده است. با این حال هر چیزی و حتی نگاه‌های حمایتگرانه مربیان تیم ملی هم یک سقف و حداکثر دارد و اگر کار از آن حد بگذرد یا نتیجه‌ای بد در مسابقه‌ای حساس به دست آید، چنان حمایتی احتمالاً قطع و جایگزینی بیرانوند در دستور کار قرار خواهد گرفت. البته در هیچ شرایطی و حتی در صورت نتایجی بدتر برای علی بیرو جایگاه او به عنوان یک سنگربان برجسته زائل نخواهد شد و چون عمر ورزشی دروازه‌بانان بسیار طولانی است و بارها تا 40 سالگی و حتی بیش از آن هم در صحنه می‌مانند (جیان لوییجی بوفون ایتالیایی اینک در 43 سالگی دروازه‌بان تیم پارما است) برای علیرضا که بیشتر از 27 سال ندارد، نه تنها امکان پایان کار و توقف پیشرفت وجود ندارد، بلکه حتی در سال‌های طولانی بعدی کارش از این هم پخته‌تر و بهتر و تواناتر خواهد شد و به درجات بالاتری خواهد رسید. با این حال به سود اوست که هر چه سریع‌تر و مؤثر‌تر از شمار اشتباهاتش بکاهد و هر چه کم نقص‌تر شود و در دیدارهای بعدی فصل جاری لیگ پرتغال نمایش‌های موزون‌تری را ارائه بدهد تا هم بواویشتا به این نتیجه برسد که با او نباید قطع همکاری کند و هم سایر تیم‌ها برای جذب مردی که در جام جهانی 2018 خوش درخشید، مشتاق‌تر شوند.

فرصت‌های تکرار نشدنی
در غیر این صورت شاید «بیرو» مثل سایر لژیونرهای دیپورت شده سال‌های اخیر فوتبال ما که تعدادشان اصلاً اندک نیست، مجبور به رجعت به لیگ ایران شود و اگرچه این یک شکست عظیم برای او نخواهد بود اما عقبگرد آشکاری تلقی خواهد شد. در آن صورت بازگشت بیرانوند به سطوح سه چهار سال گذشته و موقعی که خارجی‌ها را با نمایش‌های خوبش در میدان‌های داخلی پیوسته تشویق و متقاعد می‌کرد که به سوی وی گام بردارند و به اروپا بیاورند و بر برخی دروازه‌بانان سزاوار خود ارجح بشمارند، سخت و سخت‌تر خواهد شد. هرچه باشد، همین باشگاه‌ها فرصت‌هایی را به امثال بیرانوند داده‌اند که فقط با سال‌ها تلاش و ممارست حاصل می‌آید و دستاورد بس مهمی بوده و به همین سبب نیز نباید به آسانی از دست برود.