ما به هم محتاجیـــم

ایران ورزشی: لیست اعلامی از سوی دراگان اسکوچیچ برای دعوت از بازیکنان به اردوی تیم ملی فوتبال هر چقدر تحت تأثیر بلوای خط خوردن مهدی طارمی از 2 مسابقه ملی‌پوشان با تیم‌های ملی فوتبال لبنان و سوریه قرار گرفت، در تحلیل و تفسیر خارج از نقد و بررسی باقی ماند. دعوت نکردن از مهره دانه درشتی مثل ستاره بی‌چون‌وچرای تیم فوتبال پورتو آنقدر حاشیه و ملحقات داشت که کسی به فکر میرایی لیگ برتر فوتبال ایران و ناتوانی‌اش در تأمین نیازهای تیم ملی نیفتد. از بین 27 بازیکن دعوت شده به اردوی اخیر تیم ملی فوتبال، تنها 7 بازیکن از لیگ برتر در اندیشه‌های فنی دراگان اسکوچیچ جای داشتند و بیش از سه‌چهارم اسکوادلیست اردوی یوزهای سپیدپوش را بازیکنان لژیونر تشکیل داد.

لیگ برتر هر رشته‌ای به عنوان ویترین آن ورزش، نقش اصلی و اساسی را در تأمین بازیکنان ملی‌پوش دارد. در رشته‌هایی مانند بسکتبال، والیبال، هندبال، تکواندو و امثالهم علی‌رغم بهره‌مندی از تعدادی لژیونر، حرف اول و آخر در تقسیم تعدادی ملی‌پوشان را لیگ برتر آن رشته می‌زند اما لیگ برتر فوتبال ایران در اردوی تیم ملی دست بالا را نداشته که هیچ، در اقلیت محض دست و پا می‌زند و همین اقلیت هم مشخص نیست که در اردوی بعدی با کاهش تعداد مواجه شود یا خیر. هر زمان که کیفیت لیگ برتر فوتبال، والیبال یا بسکتبال بالا بوده، لاجرم سطح کیفی تیم ملی هم رشد چشم‌گیری داشته و هر زمان که لیگ برتر با نزول سطح مواجه بوده، تیم ملی هم ضربه دیده اما فوتبال از این قاعده مستثنی است.

تیم ملی فوتبال ایران در سال‌های اخیر نیازهایش به لیگ برتر را به حداقل رسانده تا حداکثر ملی‌پوش حاضر در ترکیب فیکس یوزهای پارسی، نهایتاً یک نفر باشد. از تیمی که با 8 بازیکن شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران به جام جهانی 2014 برزیل صعود کرد، حالا چیزی جز ویرانه باقی نمانده. لیگ برتر در تأمین نیازهای خودش هم ناتوان است و دست استمداد به سمت فدراسیون فوتبال و حتی باشگاه‌ها دراز می‌کند. علی‌رغم قراردادهای 10 و 12 میلیارد تومانی برای یک فصل، حتی یک بازیکن را هم نمی‌بینیم که کیفیتی در حد 5 میلیارد تومان داشته باشد که به طور حتم اگر این چنین بود؛ تعداد لیگ برتری‌های ملی‌پوش از عدد طعنه‌آمیز 7 فزونی می‌یافت.

میلاد سرلک، یاسین سلمانی، صالح حردانی، سیاوش یزدانی، امید نورافکن، سروش رفیعی و وحید امیری؛ 7 بازیکنی بودند که با 20 لژیونر اردوی جدید تیم ملی را تشکیل دادند. از این جمع 7 نفره، تنها وحید امیری‌ است که نظر دراگان اسکوچیچ را برای حضور فیکس در ترکیب یوزها جلب کرده و بی‌رحمانه به رقبا می‌تازد. افسوس آنجاست که حتی بازیکنان شاغل در لیگ‌های قطر و امارات، از شانس بیشتری نسبت به بازیکنان سرخابی برای بازی کردن در ترکیب تیم ملی برخوردارند و این مسأله چیزی جز مرگ خلاقیت، استعداد و نوآوری را در لیگ برتر حکایت نمی‌کند. تداوم همین روند از سوی مسئولین سازمان لیگ، فروپاشی کامل ساختار لیگ برتر و کوچ بازیکنان معمولی به لیگ‌های دیگر را فراهم خواهد ساخت. تیم ملی دیگر به لیگ برتر وابسته نیست و این موضوع در عین خوبی، بدی‌های جبران‌ناپذیری خواهد داشت.