مصطفوی؛ مدیر یا منتقد؟

ایران ورزشی - از همان روز نخست که اعلام شد داریوش مصطفوی به پست ریاست نهاد موسوم به «کمیته صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌ها» در فدراسیون فوتبال منصوب شده، خیلی‌ها گفتند این امر محصول سیاست ورزی‌های رؤسای فدراسیون بوده که خواسته‌اند با پست دادن به یکی از منتقدان تند و همیشگی سال‌های اخیر فدراسیون، او را ساکت کنند.نمی‌دانیم این قضیه صحت دارد یا خیر اما با عملکردی که از مصطفوی از زمان انتصابش به این سمت دیده‌ایم و با اظهارات ماه‌ها و هفته‌های اخیر او، ناظران به این باور و پرسش بدیهی رسیده‌اند که وی دقیقاً طرفدار کیست و با چه چیزی مخالفت می‌کند و مهم‌تر از هر چیزی سهم او در جلوگیری از حذف سه تیم فاقد شرایط ما از فصل جدید جام باشگاه‌های آسیا در چه حد بوده است. پاسخ بخشی از این سؤال البته مبرهن است و سهم مصطفوی در ممانعت از کنار رفتن تیم‌های ما برابر با صفر بوده زیرا اگر او سهمی می‌داشت و قدمی مؤثر برمی‌داشت، طبعاً سرخابی‌ها و گل‌گهر از صحنه رقابت‌ها کنار نمی‌رفتند.
این یک سؤال جدی و مهم از مصطفوی است که چرا نهاد متبوع وی سه ماه و اندی پیش مجوز حرفه‌ای مورد نیاز سرخابی‌ها را با‌وجود فقدان آشکار چنان شرایطی در این تیم‌ها صادر کرد و به چه سبب دو، سه ماهی که به‌عنوان مهلت سرخابی‌ها برای رسیدن به سطوح استاندارد مقرر شد، هیچ کار مؤثری در این ارتباط انجام نشد تا «AFC» قانع شود که باشگاه‌های ما بخشی از خواسته‌های این نهاد را تأمین کرده‌اند. مصطفوی باید از خودش بپرسد که اگر عملکرد او و همکارانش صحیح و مؤثر بوده، چرا سرخابی‌ها در بررسی نهایی کنفدراسیون قاره‌ای رفوزه شده‌اند و اگر در شرح وظایف این کمیته کمک به تأمین ملزومات شرکت در لیگ قاره‌ای برای باشگاه‌های ما وجود دارد، چرا در این زمینه سهل‌انگاری شده و با‌وجود گذشت چند ماه، سرخابی‌ها که ذاتاً سرشار از قصور و کم‌کاری و تخلفات متعدد هستند، بدون هیچگونه ترمیم اساسی پرونده‌هایشان به محکمه نهایی AFC ارجاع و به قولی به قتلگاه این نهاد گسیل شده‌اند و سرشان بریده شده است.
حرف‌های اخیر مصطفوی در مقام یک مدیر مسئول که پست رئیس کمیته صدور مجوز حرفه‌ای را یدک می‌کشد، سرشار از تضاد و آکنده از نکات مبهم و مسائلی است که هر یک دیگری را نقض و باطل می‌کند. با اینکه مصطفوی باید به گونه‌ای حرف بزند که در درجه اول حمایتگر و توجیه‌کننده نهاد متبوع وی باشد، بخشی از صحبت‌های او همچنان انتقادی و در مقام نفی اقدامات این نهاد و کل فدراسیون است. او تا این لحظه هنوز توضیح نداده که اگر سرخابی‌ها و گل‌گهر فاقد ضوابط حرفه‌ای تشخیص داده شده‌اند، چرا کمیته صدور مجوز به نفع آنها رأی داده و چند ماه پیش مشکل آنان را در این زمینه پایان یافته اعلام کرده است؟ اگر هم مصطفوی می‌دانست که فقط سه ماه وقت برای حل واقعی بحران وجود دارد و در صورت عدم رسیدگی اساسی به این مسأله نمایندگان ما حذف می‌شوند، چرا دنباله کار را نگرفت. درست است که رتق و فتق امور باشگاه‌های ما در لیگ قهرمانان وظیفه مستقیم و اول فدراسیون نیست و این کار برعهده باشگاه‌های ما است و آنها هستند که باید احراز شرایط و اثبات حقانیت بکنند اما آیا صدور بدون پشتوانه و صوری مجوز حرفه‌ای برای باشگاه‌های ما به مثابه سهل‌انگارتر کردن آنها نیست و از جدیت آنان که در اصل هم وجود خارجی ندارد، بیش از پیش نخواهد کاست؟
مصطفوی در مصاحبه‌های اخیرش از همه و همه انتقاد کرده و کل موضوع و هر فرد معترضی را حتی به مقام‌های اجرایی ارشد سابق و فعلی کشور هم ارجاع داده اما هرگز جواب این سؤال بدیهی را نداده که چرا عملکرد او و نهاد متبوعش 180 درجه با احکام صادره AFC فرق دارد. کمیته موسوم به صدور مجوز حرفه‌ای کدام تعریف و کدامین شرح وظایف را دارد و اگر قرار بود که فقط با صدور حکم این کمیته در خصوص حرفه‌ای بودن باشگاه‌های ما اصل مشکل حل شود، AFC چرا باید در معبر اصلی و در گذرگاه نهایی سد راه ما گردد. امروز مصطفوی از چه کسی انتقاد و از چه کسی تعریف می‌کند و این سؤالی است که تقریباً تمامی شنوندگان حرف‌های او دارند و از فرط ابهام سرگیجه گرفته‌اند و این برای مصطفوی که در گذشته‌ای نه چندان دور، چه در زمان ریاستش در فدراسیون فوتبال و چه در دوره دبیری‌اش در فدراسیون نوآموز همه‌کاره این نهاد بود و همه راه‌ها به او ختم می‌شد و از هر حرکت و هر حرف او هوشیاری و صرافت و زرنگی و تسلط بر اطراف خویش می‌بارید، بسیار بد و سخت و پندآموز است.