تیم سازی یا آزمون و خطا کردن؟

دراگان اسکوچیچ بعد از پایان بازی با بوسنی تاکید کرده که در حالا آزمایش نفرات و سیستم مورد نظر خود برای آینده است. اما آیا تیم ملی در شرایط دشواری که در آن قرار گرفته، فرصتی برای آزمون و خطا دارد؟ آیا اسکوچی نباید در این گردنه خطرناک با یک اسکواد جمع و جور و اصلی به مرور تاکتیک و برنامه مورد نظر خود بپردازد و تیم سازی را به فرصت دیگری واگذارد؟ صفحه آنالیز امروز این ماجرا را واکاوی می کند.

1

سامان موحدی راد: هنوز این سوال اساسی وجود دارد که آیا الان زمان دست زدن به چنین تغییرات بنیادی هست یا خیر؟ اگرچه همیشه باید از تغییرات استقبال کرد و به ایده‌های جدید فرصت بروز و ظهور را داد ولی تنها در مقام زنهار و به عنوان یک علاقه‌مند به تیم ملی که علاقه‌مند است ایران را همپای دیگر قدرت‌ها در جام جهانی ببنید این سوال مطرح می‌شود که برنامه‌ریزی برای یک هدف کوتاه مدت و رد شدن از فاجعه‌ای که ویلموتس آفریده، بهتر است یا دل دادن به تغییراتی که نتیجه مثبت و منفی‌اش بسیار پرریسک است.

2

سام ستارزاده: آن‌چه در دو فیفادی اکتبر و نوامبر از عصر جدید تیم ملی دیدیم، چه از لحاظ نتیجه و چه از حیث سبک بازی و ابعاد فنی، راضی‌کننده بود. با این حال، خلا هماهنگی درمیان بازیکنان، غیبت مهره‌های کلیدی و خط‌ کشیدن غیرمنتظره روی نام‌های بزرگ، تا حدی ما را نگران دو بازی بزرگ با بحرین و عراق ساخته‌اند. البته این تصمیمات اسکوچیچ جسورانه و در عین حال، آینده‌نگرانه هستند و در آن شکی نیست. ولی در موقعیتی که تیم ملی هم‌اکنون قرار دارد، برنامه‌ریزی کوتاه‌مدت اهمیتی کم‌تر از برنامه‌ریزی درازمدت ندارد.

3

میعاد نیک: پوست‌اندازی در پیکره تیم ملی مورد بسیار متحملی‌ست و کسی هم نمی‌تواند مخالف لزوم جوان‌گرایی در ترکیب یوزها باشد، اما حالا این آزمایش‌ها در شرایطی رخ می‌دهد که تیم ملی در گروه‌اش بر لبه تیغ ایستاده و هر لحظه طعم تلخ عدم صعود را مزمزه می‌کند. در نگاه ایده‌آل‌گرا هم جوان‌گرایی در چنین برهه سخت و خطرناکی نمی‌تواند بدون حضور بزرگان شکل بگیرد؛ تیم ملی در تقابل دوستانه با بوسنی بدون حضور نام‌های معتبری مانند رامین رضاییان، وریا غفوری، اشکان دژاگه و علیرضا جهانبخش پا به استادیوم سارایوو گذاشت و درنهایت هم توانست پس از یک بازی شلخته و با استفاده از اشتباهات فردی بازیکنان جوان بوسنی و بهره‌وری از نبوغ ذاتی برخی ملی‌پوشان‌اش به برتری برسد.

4

علی لطیفی: اعتقاد دارم نه تنها اسکوچیچ بلکه مربیان ایرانی هم اگر سرمربی می شدند با توجه به قدرت تیم ما و میزبانی از حریفانی مثل عراق و بحرین، شانس ما برای نتیجه‌گیری بیشتر می‌شد و با قدرت و شایستگی از این مرحله صعود می‌کردیم. ‌البته اسکوچیچ به عنوان مربی که فوتبال ایران را خوب می‌شناسد نسبت به سایر نفراتی که قرار بود خارج از ایران به تیم ملی اضافه شوند یک قدم جلوتر است و با هدایت این مربی شانس بیشتری برای صعود قدرتمندانه از مرحله اول جام‌جهانی خواهیم داشت.

5

جلال چراغپور: چینش تیم و بازیکنان، جاییست که ما به تفکر مربی اعتماد می کنیم. خطر نزدیک بودن مسابقات را اسکوچیچ هم درک می کند زیرا او کارکشته است. او نزدیک به 5 سال است که در ایران حضور دارد. بهترین بازیکنان ما را می شناسد. او حتی در لیگ یک هم مربیگری کرده و فوتبال ما را کامل می شناسد. باید اجازه بدهیم که تیمی انفجاری تر و غیرقابل پیش بینی تر درست کند.