شاید یک روز شما در زوریخ باشید

ایران ورزشی: تیم ملی فوتبال زنان ایران برای اولین بار موفق به حضور در جام ملت‌های آسیا شده. اتفاقی شیرین و قابل تقدیر که قطعاً حلاوتش برای خود اعضای تیم دوچندان است.

فوتبال زنان سال‌هاست که در دنیا بازی می‌شود اما در دهه اخیر نگاه‌ها به آن تغییر کرده. برای مثال بد نیست بدانید جام ملت‌های زنان آسیا از سال 1975 برگزار می‌شود؛ یعنی 47 سال اما مجله فرانس فوتبال که در یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای دنیا یعنی فرانسه اداره می‌شود و بانی برگزاری مراسم توپ طلاست، تازه از 4 سال پیش یعنی 2018 بود که جایزه توپ طلای زنان را به لیست جوایزش اضافه کرد.

فیفا هم از سال 2016 و با تغییر سر و شکل جایزه سالانه‌اش به چیز‌ی که این روزها به The Best معروف شده، به برترین فوتبالیست زن سال جایزه می‌دهد. این موارد نشان می‌دهد که گرچه فوتبال زنان برای دهه‌ها در دنیا جریان داشته اما هیچوقت به اندازه 5،4 سال پیش مورد توجه رسانه‌های اصلی دنیا قرار نگرفته. و از این نظر تیم ملی فوتبال زنان ایران بسیار خوش موقع خودش را به سطح اول فوتبال آسیا رسانده.

دختران ایران‌زمین حالا حق دارند بلندپروازانه‌تر فکر می‌کنند. اصلاً بعید نیست که آنها دوشنبه شب وقتی جایزه بهترین بازیکن سال فوتبال زنان به الکسیا پوتیاس اسپانیایی رسید، خودشان را جای او گذاشته باشند. خودشان را در بالاترین نقطه فوتبال دنیا دیده باشند؛ در حال گرفتن جایزه بهترین بازیکن سال از دستان اینفانتینو، رئیس فیفا.

پوتیاس چند هفته پیش در پاریس هم حاضر بود و جایزه توپ طلا را در‌یافت کرد. او به سومین برنده توپ طلای زنان پس از آدا هگربرگ در سال 2018 و مگان راپینو در سال 2019 تبدیل شد (این مراسم در سال 2020 به‌دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار نشده بود.(

این بازیکن هجومی که برای بارسلونا به میدان می‌رود، فصل گذشته باعث حیرت هواداران و منتقدان فوتبال شد و با 26 گل زده در 42 بازی نقشی کلیدی در قهرمانی‌های بارسلونا ایفا کرد. او کمک کرد تا تیم بارسای زنان به سه گانه برسد؛ هم لیگ قهرمانان را ببرد و هم دو جام معتبر داخلی را.

پوتیاس علاوه بر اینکه ستاره بارسلوناست، با ۹3 بازی رکوددار بیشترین بازی ملی برای اسپانیا هم است. او تاکنون در سه رقابت بزرگ حضور داشته و به‌عنوان بهترین بازیکن سال ۲۰۲۱ اسپانیا هم انتخاب شده. او هرچیزی که یک بازیکن بزرگ به آن احتیاج داشته باشد را دارد و حتی متوجه وظایف اجتماعی‌اش هم هست: «جدا از تمام عناوینی که می‌خواهم برای تیم ملی و بارسلونا به‌دست بیاورم، دوست دارم کمی تغییرات در فوتبال ایجاد کنم. می‌خواهم به دنیا نشان بدهم که در فوتبال برای همه ‌جا هست؛ برای مردان، زنان، همه نژادها و همه آدم‌ها. می‌خواهم این موضوع برای همه خیلی عادی و نرمال باشد. این یکی از اهداف من است.» این صحبت‌های او نشان می‌دهد که پوتیاس27 ساله یکی از ماندگارترین زنان فوتبالیست تاریخ است. زنی که احتمالاً الگوی بسیاری از فوتبالیست‌های ما هم باشد. اصلاً شاید روزی یکی از همین زنانی که قرار است در جام ملت‌های آسیا به میدان برود، لژیونر شد و به جایزه The Best نزدیک‌تر.