هیچ باش اما پول بیاور

ایران ورزشی - هر تغییری در باشگاه‌های بزرگ و حتی کوچک باید با هدف ارتقا و بهبود شرایط صورت گیرد ولی در پرسپولیس اینگونه نیست و مدیران جدید این باشگاه نه گره‌ای را گشوده‌اند و نه به نظر می‌رسد که در آینده نزدیک چنین خواهند کرد. البته فقط حدود 10 روز از روی کار آمدن رضا درویش، بیژن ذوالفقارنسب و یکی دو فرد منتخب دیگر سران ورزش در پرسپولیس می‌گذرد و طبعاً به وقت بیشتری برای اشراف یافتن بر کارها نیاز دارند اما دو نکته وجود دارد؛ یکی اینکه آنها تا این لحظه هیچ حرف روشن و امیدبخشی به سرخ‌ها نزده‌اند تا آنها به آینده خوشبین‌تر شوند و دوم اینکه در سبک و سیاق و رزومه کاری آنها هم چیزی که نشان بدهد تحولی بزرگ را در جمع سرخ‌ها پی خواهند ریخت، مشاهده نمی‌شود. این در حالی است که بازیکنان و مربیان پرسپولیس از اینکه با تغییر مجدد مدیریت این باشگاه و روی کار آمدن درویش به جای مجید صدری نه تنها پرداخت‌ها تسریع و تسهیل نشده (بلکه به تأخیر بیشتری دچار شده) بشدت ناراحتند و یک بار دیگر این احتمال قوت گرفته که شاکیان کار را زمین بگذارند یا حداقل با شوق و شور تمرین نکنند و به تبع آن نتایج خوبی نگیرند. به گفته یحیی گل‌محمدی سرمربی سرخ‌های پایتخت، صدری تقریباً در همان روزی کنار گذاشته و درویش جانشین او شد که قرار بود بخشی از معوقات اعضای تیم را پرداخت کند. صدری طی حدود هفت ماه مدیریت خود در پرسپولیس و بخصوص در ماه‌های آخر در تأمین سرمایه لازم و تزریق آن به تیم، بالنسبه موفق بود اما درویش تا وقتی که جای پایش را در باشگاه بیابد و کاری در این زمینه انجام بدهد، لاجرم وقت زیادی را هدر خواهد داد.

یک نگرش خاص

این یک واقعیت آشکار و تلخ است که بر اثر کثرت رفت و آمد مدیران در پرسپولیس برای گل‌محمدی، سیدجلال حسینی و یاران‌شان عملاً فرقی نمی‌کند که چه کسانی سکاندار باشگاه شوند و اسم و رسم و پیشینه‌شان چه باشد و فقط این وجه از قضیه مهم است که چقدر توان جذب سرمایه و پرداخت مبلغ قرارداد بازیکنان و مربیان را دارند. بنا بر چنین نگاهی، حتی اگر یک فرد کاملاً غیرفوتبالی و گمنام هم مصدر کار شود اما پول‌رسانی کند، آدم مناسب و گزینه مطلوبی است اما اگر هزار و یک حسن و خروارها شهرت داشته باشد و از عهده پرداخت دستمزدها برنیاید، به درد نخواهد خورد و عدم او بهتر از حضورش خواهد بود. این چنین است که در سیستم عملکردی و گردشی و اداری پرسپولیس، صدری از دید بازیکنان و کادر فنی گزینه بهتری نسبت به درویش و ذوالفقارنسب بود زیرا در پول‌آوری سریع‌تر و بهتر عمل می‌کرد ولی درویش تا این لحظه کاری نکرده و به صراحت گفته که خبری از پرداخت پاداش‌ها نیست (و فقط احتمال دارد بخشی از معوقات پرداخت شود) و ذوالفقارنسب واکنش منفی و تلخی در این خصوص داشته و گفته است که نیازی هم به پاسخگویی نمی‌بیند.

در مقام مقایسه

یادمان باشد که صدری اصولاً جایی در جامعه ورزش ما نداشته و یک تازه‌وارد صرف به لحاظ کارهای اجرایی و البته فنی در این مقوله بوده اما ذوالفقارنسب مویش را در بالاترین سطح ورزش سفید کرده و بازیکن فیکس تیم ملی فوتبال در اواسط دهه 1970 میلادی و مدافع بارز پاس و پرسپولیس بود و بعداً در عرصه مربیگری هم درخشید و در سال‌های 1372 و 1373 شمسی، سایپا را دو بار متوالی قهرمان لیگ سراسری ایران کرد. او در تیم‌های متعدد دیگری هم به مربیگری پرداخت و ذوب آهن و پیکان و برق شیراز نیز مدتی خانه وی بودند و یک دوره کوتاه را هم در سمت هدایت استقلال سپری کرد و در تیمی که آن صعود تاریخی به جام جهانی 1998 را در شهر ملبورن و با کسب نتیجه مساوی با استرالیا تجربه کرد، به گفته خیلی‌ها نقش و سهمی بالاتر از «ویه‌را»ی برزیلی را برعهده داشت. نسل جوان‌تر لابد از دستاوردهای 20 سال اخیر ذوالفقارنسب بیشتر خبر دارد و فراموش نکنیم که او دارای مدرک دکترای تربیت بدنی هم هست و در سال‌های اخیر در وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال هم صاحب مشاغلی قابل ذکر بوده است.

تأکید بر یک واقعیت

با این حال ورزشکار مجبور است فقط به اولویت‌ها بیندیشد و به اینکه چه کسانی قادرند حقوق و دستمزدهای او را زودتر و بهتر بپردازند. از چنین دیدگاهی و براساس قواعد تلخ زمانه، شایستگان فنی و افراد صاحب صلاحیت مضمونی و کیفی هم به چشم نمی‌آیند ولی افرادی که هیچ باشند و در عین حال پول‌آوری کنند، روی چشم گذاشته می‌شوند. این تهدید از جانب سرکرده کادر فنی پرسپولیس که در صورت عدم پرداخت بخشی از دیون باشگاه به سرخ‌ها از جمله حق و حقوق خودش، تیم را ترک می‌کند نیز مولود دیدگاهی است که شرح آن را آوردیم و توضیح بیشتری را نمی‌طلبد اما یک بار دیگر این موضوع را روشن و تأکید می‌کند که هرگونه تغییر مدیریتی متأسفانه و خوشبختانه باید در راستای مسائل فوق باشد و نفراتی را سر کار نیاورد که در صورت موجه بودن احتمالی هم به لحاظ مالی کم‌توان و قادر به تأمین نیازها نباشند.