دردسرسازی از درون

ایران ورزشی - 48 ساعت مانده به پیروزی محتمل تیم ملی برابر عراق و صعود به جام جهانی 2022، در فوتبال کشورمان بحث‌ها و مسائلی جریان دارد که به همیت عمومی برای تحقق این صعود لطمه وارد می‌کند.
1- دوگانگی در امر برگزاری و سازماندهی دو دیدار استقلال با هوادار در لیگ برتر و تیم ملی با عراق، وحدت عمل و اقدامات یکپارچه در ارتباط با کرونا را زیر سؤال برده است. اگر آبی‌ها هنوز آنقدر کرونایی دارند که مسابقه‌شان با هوادار نباید انجام شود، چطور یکی از آنها در لیست قطعی تیم ملی است و دو نفر هم در فهرست احتیاط قرار دارند؟ شاید بگویند تست‌های این سه نفر منفی بوده اما آنها چون از اردوی تیمی می‌آیند که به ادعای خود استقلالی‌ها دارای 17 فرد مبتلا در دو هفته اخیر بوده، چطور می‌توان همه آنها را به گونه‌ای ناقل ویروس ندانست و چنین ریسکی را به جان خرید؟ گسترش مجدد کرونا در سطح جهان دیروز حتی دامان نوراللهی و آزمون را هم گرفت و چگونه می‌توان به سلامتی کامل در این زمینه در عرصه‌های داخلی یقین داشت؟ اگر چنین  عاملی وجود دارد، آیا فراخوان نفرات تیم‌هایی که به تازگی مشکلات عظیمی در این زمینه داشته‌اند، به معنای استقبال از بحران نیست؟ عجبا که دراگان اسکوچیچ به وضوح تصریح کرده بود از تیم‌های مبتلا به کرونا از جمله استقلال فردی را دعوت نمی‌کند.
2- اگر حسین کنعانی‌زادگان حرف‌هایی را زده باشد که می‌گویند زده است، چه کسی مجوز فراخوان او را به دو مسابقه پیش‌رو صادر کرده است؟ این استدلال که چون کمیته اخلاق حکم خود را صادر نکرده، پس می‌توان او را دعوت کرد، علت کافی و درستی نیست و در اکثر قریب به اتفاق موارد مشابه قبلی فرد خاطی چه به حکم فدراسیون و چه بدون احکام آن یک «محکوم تعلیقی» به حساب آمده و استفاده از وی تا زمان تعیین تکلیف نهایی غیرممکن بوده است. دعوت از چنین بازیکنی و تغییر روند برخورد با او و نظایرش، عملاً باعث نوعی بدآموزی و سست شدن بنیادهای اخلاقی در تیم ملی می‌شود. عجیب است که اسکوچیچ دو ماه و اندی پیش مهدی طارمی را فقط به این خاطر که گفته بود ملی‌پوشان در تضاد با ایده‌های سرمربی کروات آنها تاکتیک‌پذیرند، از فهرست تیم ملی حذف کرد اما اکنون از کنار گذاشتن موقتی کنعانی‌زادگان ابا دارد. این بدین معناست که برای اسکوچیچ فرقی نمی‌کند در زندگی خصوصی و دور از فوتبال‌تان چه می‌کنید و چه می‌گویید و هر کار کردید ایرادی ندارد، فقط از من بد نگویید!
3- تأکید بر حضور تماشاگران و حتی اعلام اینکه زنان هم باید در جمع آنها باشند حتی اگر در راستای جلب رضایت فیفا باشد، نوعی بلاتکلیفی را به فضای این دیدار و همچنین مسابقه 12 بهمن ماه با امارات تزریق می‌کند. در دو سال اخیر کم نداشته‌ایم بازی‌هایی را که به کرات بر حضور تماشاگران و قشر بانوان تأکید شد اما معمولاً در فاصله 72 یا 24 ساعت مانده به بازی این احکام لغو و بازی‌ها در ورزشگاهی خالی برگزار شدند و ادله‌ای که در این خصوص ارائه شد، طبعاً خسران‌‌های ناشی از بسط احتمالی این بیماری اعلام شد. اینک که خیزش تازه‌ای از این بیماری محسوس است، آیا احتمال تکرار همان فرایند وجود ندارد؟
4- بعضی حرف‌های اسکوچیچ در هفته‌های اخیر بیش از آنکه فنی و مضمونی و حرفه‌ای و مبتنی بر واقعیات باشد، سلایق شخصی وی را فریاد کرده و دلایل اعلام شده او برای عدم دعوت از وریا غفوری و رامین رضاییان از آن قبیل است. مگر مربی ملی را می‌گذارند تا بر اساس دیدگاه شخصی‌اش نفرات را دعوت کند و آیا او نباید صرفنظر از هر گونه نظرگاه فردی آنهایی را فرا خواند که به درد یک پست می‌خورند؟ این عبارت که «من از سبک بازی وریا و رضاییان خوشم نمی‌آید» حتی اگر در سطح باشگاهی بیان شود، قابل پذیرش نیست زیرا سلایق فردی را بر منافع جمعی ارجح می‌دارد و اعتماد عمومی به مربیان را سست می‌سازد. شاید نتایج تیم ملی در دوران اسکوچیچ بسیار خوب بوده باشد اما یک مربی خوب آیا باید همین نوع سلیقه‌ها و گفتارها را داشته باشد که وی دارد؟
5- جشن صعود چیز خوبی است و باید برگزار شود و ان‌شاء‌الله پنجشنبه شب با پیروزی بر عراق این امر صورت می‌گیرد اما اگر قرار است فدراسیون فوتبال برخی اقدامات نه چندان معقول و کارهای ناموفقش را لابه‌لای این صعود بپوشاند و پشت صعود پنهان شود، اتفاق خوبی نخواهد بود. فراموش نکنیم که جز کره جنوبی سایر تیم‌های گروه ما تیم‌های متوسط و تضعیف شده‌ای بودند که حتی از روزهای خوب خود نیز فاصله‌ای فراوان داشتند چه برسد از بالاترین سطح فوتبال قاره و پشت سر گذاشتن آنها که دستاورد عظیمی نبوده است. این صعود مبارک باشد اما نوع برخورد با مسائل مختلف در فدراسیون فوتبال در یک سال اخیر سرشار از برخی لغزش‌ها و تضادها و حرف‌های غریب و رفتارهای غیر یکسان بوده است.
انواع «دردسرسازی‌ها از درون» در آستانه دیدار با عراق از همین فضا برمی‌خیزد و از این نکته که هر چه این صعود با جشن و شادی بیشتری توأم شود به سود فدراسیون است که تمایل دارد طاووس‌وار، پاهای نازیبایش رؤیت نشود.