رونمایی از «زیدان» در ورزشگاه آزادی

ایران ورزشی - خبر توافق با ادووکات برای هدایت عراق با استقبال زیادی روبه‌رو شد، ولی این اشتیاق خیلی زود جایش را به ناامیدی داد. انتخاب مربی هلندی از الگوی تکراری فوتبال آسیا پیروی می‌کرد؛ گزینش فوری یک نام مشهور به امید اثرگذاری سریع.
او جانشین کاتانچ شد که دوره سه ساله مربیگری‌اش، بهترین دوران تیم ملی عراق در بیست سال اخیر بود. مربی اسلوون به عراق ثبات و اطمینان داده بود؛ عناصری که جای خالی آن نزد این تیم همیشه احساس می‌شد. آخرین پروژه کاتانچ با عراق صعود به دور نهایی جام جهانی بود، ولی بعد از آن با نامهربانی قربانی یک نام بزرگتر شد. دوران ادووکات اما کوتاه بود و بعد از دو تساوی و چهار شکست کنار رفت تا گروهی حسرت دوران کاتانچ را بکشند.
جانشین ادووکات دستیارش زلیکو پتروویچ بود که تجربه سرمربیگری زیادی ندارد. با این حال شخصیت برونگرای مربی مونته‌نگرویی مورد توجه قرار گرفته و با فضای جنجالی فوتبال عراق همخوانی دارد. البته نتایج عراق در جام عرب با پتروویچ چندان خوب نبود و این تیم بعد از تساوی با عمان و بحرین و شکست به قطر نتوانست به مرحله حذفی برسد.
بزرگترین مشکل ادووکات در خط حمله بود و عراق در شش بازی تنها توانست سه گل بزند. مصدومیت‌ها و بدشانسی‌ها اجازه نداد که عراق در بخش هجومی به ترکیب آرمانی برسد. قرار بود مهاجم محوری عراق «مهند علی» باشد که بر خلاف نوسانش‌ در رده باشگاهی همیشه برای تیم ملی مؤثر بوده، ولی بعد از مصدومیتش ادووکات این وظیفه را به «ایمن حسین» سپرد. مهاجم ام‌صلال با وجود تحرک و قدرت بدنی بالا در گل زدن با پیراهن عراق چندان موفق نبوده است. ادووکات علی الحمدی را هم محک زد، ولی مهاجم جوان وایکمب تجربه کافی برای به دوش کشیدن این مسئولیت سنگین را ندارد. علا عباس، دیگر مهاجم مطرح عراق در یک سال گذشته گرفتار مشکلات اداری و مصدومیت‌ها بود و انتقالش به ژیل ویسنته پرتغال شکست خورد. این مهاجم مستعد که ویژگی‌های متنوع‌تری از ایمن حسین دارد، در بازگشت به لیگ عراق فرم بهتری پیدا کرده و در بازی دوستانه جمعه مقابل اوگاندا گل برگردان زیبایی زد تا شانس خوبی برای بازی در ترکیب اصلی مقابل ایران پیدا کند. پتروویچ در مقایسه با ادووکات این شانس را دارد که در این مقطع زمانی می‌تواند روی مهره‌های تهاجمی بیشتری حساب کند.
یکی دیگر از مشکلات عراق اختلاف بین بازیکنان بومی و مهاجران است که در زمان کاتانچ برطرف شده بود. بازیکنان بومی مدعی‌اند که در اردو نسبت به آنها سختگیری می‌شود و از طرف دیگر مهاجران در تیم ملی احساس غربت می‌کنند. این هم یکی از دلایل دیگری است که عراق نتوانسته به ترکیب مناسب و منسجمی برسد.
با این حال ظهور «زیدان اقبال»، پدیده جوان منچستریونایتد برای تیم ملی عراق به نوری در تاریکی شباهت دارد. این بازیکن 18 ساله که از والدین عراقی و پاکستانی در شهر منچستر متولد شده، با پافشاری فدراسیون عراق پذیرفته که برای سرزمین مادری‌اش بازی کند. این هافبک خلاق که به تازگی برای اولین بار در لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده، از سوی پتروویچ در ماه ژانویه به تیم ملی دعوت شد و در دو بازی مقدماتی جام‌جهانی آتی قرار است برای اولین بار برای عراق بازی کند.
انتظارات از اقبال خیلی بالاست، ولی باید توقعات با توجه به تجربه پایین او منطقی باشد. با این حال عراقی‌ها امیدوارند که ستاره جوان منچستر همان گمشده‌ای باشد که این تیم برای خروج از مسیر شکست به آن نیاز دارد. هر چند عراق دو امتیاز بیشتر نگرفته، ولی هنوز برای ایستادن به رتبه سوم و رسیدن به پلی‌آف دیر نشده است. عراقی‌ها معتقدند که تیم‌شان حالا ابزار مناسب برای تحول در مسیر مقدماتی جام‌جهانی را دارد. ساختار دفاعی که کاتانچ ساخته بود هنوز پابرجاست، عباس و ایمن در خط حمله فرم خوبی دارند و مهره‌های خلاقی مثل بشار رسن و محمد قاسم در یک سوم هجومی، حالا زیدان اقبال را هم کنارشان می‌بینند. البته عراق در تهران کار خیلی سختی دارد، ولی سه امتیاز بازی مقابل لبنان در صیدا برای این تیم حیاتی خواهد بود.