از شما انتظار نداشتیــم آقا مصطفــی!

ایران ورزشی - پنجشنبه، شب عجیبی در تالار بسکتبال آزادی بود. شبی که باخت عجیب و دور از انتظاری را آن هم در خانه و مقابل قزاقستان تجربه کردیم. شبی که شروع بدی نداشت اما پایانش اوج تلخی بود؛ هم در زمین و هم در خارج آن. باختن بازی برده با قزاقستان آن هم در سالن آزادی یک طرف و صحبت‌های آقا مصطفی در کنفرانس خبری در طرف دیگر، تلخی این اتفاق را دوچندان کرد.

اولین باخت هاشمی در تیم ملی
باخت بسکتبالیست‌ها به قزاقستان، نخستین باخت مصطفی هاشمی در جایگاه سرمربیگری تیم ملی بود. آن هم در مسابقه‌ای که اگرچه تا پایان نیمه اول پایاپای دنبال شد اما در کوارتر سوم با برتری 10 امتیازی ایران همراه شد. برتری که نتوانستیم حفظش کنیم و در نهایت منجر به باخت 73 بر 69 ایران شد. باختی که فشار سنگینی را بر سرمربی تیم ملی تحمیل کرد که آثار آن در کنفرانس خبری پس از بازی نمایان شد.

  واکنش‌های دور از انتظار آقا مصطفی
اتفاق ناخوشایندی مثل باخت، برای کسی مثل مصطفی هاشمی، آزاردهنده‌ترین اتفاق ممکن است. حالا باخت در جایگاه سرمربی تیم ملی، آن هم در خانه و برابر تیمی که نباید به آن می‌باخته را اضافه کنید تا متوجه حجم شدید فشار روی او باشید. انتقادها و سؤال‌های پشت هم خبرنگاران هم که خودش ماجرای دیگری است. همه اینها قبول، اما واقعاً از هر کس انتظار چنین برخوردی می‌رفت جز مصطفی هاشمی!
هاشمی در تمام این سال‌ها هرچقدر شلوغ‌کاری رسانه‌ای داشته و حرف‌های چالشی زده، هنگام باخت‌ها سینه‌اش را داده جلو و همه تقصیرها را گردن گرفته.
بارها گفته به خاطر اشتباه‌های او بوده که تیمش باخته و همه مسئولیت را روی دوش خود گذاشته.
این بار اما لحن و جملات او سر و شکل دیگری داشت که اصلاً از نوع ادبیاتی که از او سراغ داشتیم، نبود.
  از سابقه بسکتبالی خبرنگاران تا قدرت برابر با قزاق‌ها
دو بخش از حرف‌های هاشمی در کنفرانس خبری بعد از بازی حسابی سر و صدا به پا کرده. یکی برابر دانستن قدرت قزاق‌ها با ایران و دیگری لزوم داشتن سابقه بسکتبال برای پرسیدن سؤال درباره بازی! این نوع ادبیات اگرچه آنقدرها غریب و تازه نیست اما شنیدن آن از زبان کسی مانند مصطفی هاشمی، آن هم به طور رسمی و در کنفرانس خبری قابل تأمل است. سؤال پرسیدن درباره نوع اشتباه او در چینش نفرات و تعویض‌ها و سیستم بازی تیم ایران، چه نیازی به داشتن سابقه بازی بسکتبال دارد که سرمربی تیم ملی به آن اشاره کرده است؟ هاشمی سال‌ها معتقد بود که بسکتبال ایران فراتر از آسیاست و هیچ تیمی (حتی چین) در جایگاهی نیست که بتواند ایران را از پیش رو بردارد. پس از باخت به قزاقستان اما ادبیات او عوض می‌شود و معتقد است «اگر 100 بار دیگر هم با قزاقستان بازی کنیم، قدرت دو تیم برابر خواهد بود و نتیجه تفاوت چندانی نمی‌کند.»

از نبود ستاره‌ها تا بلاتکلیفی مدیریت
صحبت‌های سرمربی تیم ملی هرچقدر ناراحت‌کننده و دور از انتظار بود اما همچنان خالی از توجیه‌های رایج در میان مربیان است. هاشمی در شرایطی تیمش را مقابل قزاقستان به میدان فرستاد که سوای نبود حدادی و صمد، بهنام یخچالی هم با آن شرایط عجیب از این پنجره دور ماند و سینا واحدی جوان هم با مصدومیت کنار رفت.
ماجرای کرونا و فشارهای روحی روانی قبل و میانه ار دو هم دیگر مشکلی بود که هاشمی طی هفته‌های گذشته با آنها مواجه بود. سوای همه اینها نباید شرایط نه چندان خوب و آزاردهنده فدراسیون و مدیریت‌اش را در این نتیجه بی‌تأثیر بدانیم. حاشیه‌های گسترده انتخابات فدراسیون بسکتبال، رد صلاحیت شدن طباطبایی به‌عنوان رئیسی که هاشمی با او توافق کرده بود و تعویق چندین و چند باره انتخابات، همگی موضوعاتی هستند که به تنهایی می‌توانند یک تیم را به حاشیه ببرند.
هاشمی اما این یک قلم را مثل همیشه رعایت کرد و در صحبت‌هایش هر چیزی بود جز توجیه‌هایی که حتی می‌توانست برخی را خیلی منطقی و درست مطرح کند.

باخت‌های عجیب قسمت سوم
بعد از باخت به عراق در زمان مهران حاتمی و شکست مقابل سوریه در دوران شاهین‌طبع، حالا هاشمی کارگردان قسمت سوم این تراژدی ناراحت‌کننده بود. بسکتبال ایران اگرچه در سال‌های اخیر باخت‌های دیگری هم (مثل بازی با ژاپن) داشته اما این سه باخت با اختلاف تلخ‌تر و ناراحت‌کننده‌تر بوده و هستند. هردوی باخت‌های قبلی گذشت و این یک باخت هم می‌گذرد. مهم اینجاست که بتوانیم طوری از آن گذر کنیم که نه پلی پشت سرمان خراب شود و نه تصویر روشنی که طی چندین دهه از خودمان ساختیم، با یک باخت و یک واکنش نادرست، خراب شود.