هیچ‌کس سراغ عابدینی را نمی‌گیرد؟

به گزارش ایران ورزشی؛ شمشیربازی و به طور ویژه سابر ایران، جایگاه و شرایط امروز خودش را مدیون تلاش‌های پیمان فخری و صدالبته چهره تاریخ‌ساز خود یعنی مجتبی عابدینی است. ورزشکاری که این رشته بی‌سر و صدا را به المپیک رساند و در ادامه هم با کمک پیمان فخری توانست به مدال فوق‌العاده ارزشمند قهرمانی جهان و همین‌طور عنوان چهارمی المپیک برسد. افتخارهای بزرگی که عابدینی را به یکی از خاص‌ترین چهره‌های ورزش ایران تبدیل می‌کند. چهره‌ای که البته شنیده می‌شود این روزها قدری از ناملایمتی‌ها ناراحت است و ترجیح می‌دهد در رسانه‌ها هم آفتابی نشود.

عابدینی خداحافظی کرده؟
توکیو سومین المپیک ستاره شمشیربازی ایران بود. جایی که البته نتوانست آن‌طور که باید، ظاهر شود و مانند دیگر سابریست‌های ایران، بدون موفقیت چندانی به ایران بازگشت. بازگشتی که از یک طرف مصادف شد با رفتن پیمان فخری و از طرف دیگر مصدومیت کتف خودش که عنوان کرد باید مدتی به مداوای آن بپردازد.
عابدینی قرار بود به استراحت و مداوای کتف مصدومش مشغول باشد اما این دوران به قدری طول کشید که این روزها خیلی‌ها تصور می‌کنند او یک بار دیگر خداحافظی کرده و دیگر قصد بازگشت ندارد. درست مثل المپیک 2016 که عابدینی به طور رسمی اعلام بازنشستگی کرد اما چندی بعد دوباره به اردو بازگشت و اتفاقاً ارزشمندترین مدال دوران ورزشی‌اش را هم در همان زمان گرفت.
این بار اما هیچ خبری از خداحافظی نیست و شمشیرباز باتجربه و 37 ساله ایران هنوز قصد ادامه دادن دوران قهرمانی را دارد.

مربیگری در رده نوجوانان
عابدینی در ماه‌های گذشته، مرتبط‌ترین کاری که با شمشیربازی انجام داده، حضور در کادر فنی تیم نوجوانان سابر بود که توانست در نهایت یکی از شاگردانش را هم پس از سال‌ها به مدال آسیایی برساند.
این حضور او که البته با جایگاه خیلی مشخصی هم انجام نشد، به شائبه‌های خداحافظی او هم دامن زد.

درمان کتف مصدوم
این‌طور که شنیده می‌شود، مصدومیت کتف عابدینی که مهم‌ترین مانع بر سر راه حضور دوباره او در میدان بود، طی یکی دو هفته اخیر برطرف شده و او دیگر مشکل جدی برای بازگشت به تمرینات ندارد. با این حال در شرایطی که دیگر به اردو دعوت نمی‌شود، باید دید رویکرد فدراسیون و کادر فنی در قبال او چیست و آیا در انتظارند تا مثل دوره قبل، خودش برای بازگشت اعلام آمادگی کند؟

اشتیاق برای دوره پنج بازی‌های آسیایی
عابدینی در یکی دو ماه منتهی به المپیک توکیو، در گفت‌و‌گویی که با ایران ورزشی و ویژه‌نامه المپیکش داشت، به صراحت اعلام کرد که فعلاً فکر خداحافظی در سر ندارد. او انگیزه ادامه دادنش را حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو و تجربه کردن پنجمین دوره حضورش در این بازی‌ها اعلام کرد. انگیزه‌ای که واضح است از دست رفتنی نیست و او همین حالا هم به‌دنبال این حضور تاریخی است. اتفاقی که او را رکورددار حضور در این بازی‌ها خواهد کرد. البته که احسان حدادی هم در صورت حضور در هانگژو در کنار عابدینی قرار می‌گیرد اما به هر ترتیب واضح است که عابدینی دوست دارد در هانگژو هم ملی‌پوش باشد و قطعاً به خاطر همه افتخارهایی که برای سابر ایران به دست آورده، شایستگی داشتن فرصت را دارد. پس این بار نوبت کادر فنی یا فدراسیون است که به جای انتظار بازگشت، سراغی از او بگیرند و او را به اردو یا حداقل دیدار و جلسه‌ای دعوت کنند. عابدینی یکی از ارزشمندترین مدال‌های تاریخ ورزش ایران را گرفته و حالا نباید به خاطر هفت – هشت ماه دوری که بخش زیادی از آن هم به درمان مصدومیتش اختصاص پیدا کرده، خیلی راحت کنار گذاشته و به این سادگی فراموش شود.