یک بازی تدارکاتی مفید برای «یــــوزهــــا»

به گزارش ایران ورزشی؛ بازی دوستانه 15 خردادماه تیم ملی فوتبال ایران با کانادا یک اقدام مفید در راه تقویت «یوزها» برای حضور در مرحله نهایی جام جهانی 2022 به شمار می‌آید. کانادا هرگز از «قدرت»های درجه اول فوتبال جهان به حساب نیامده و بیشتر یک نیروی درجه چهارمی محسوب می‌شود اما بسیار شبیه به امریکا بازی می‌کند که یکی از همگروه‌های ما در آوردگاه قطر است و از سوی دیگر در امریکای شمالی چنان رشد تدریجی و مؤثری داشته که اخیراً در پیکارهای انتخابی این منطقه بالاتر از امریکا و مکزیک به رتبه اول رسید. با این اوصاف، این بازی برای کانادایی‌ها هم مهم است و چون آنها هم درصدد ارتقای سطح بازی‌شان برای حضوری هر چه مؤثرتر در «قطر 2022» هستند، با بهترین ترکیب و قوی‌ترین نفرات خود به میدان می‌آیند و این دیدار را بسیار جدی می‌گیرند. در زمان برپایی این مسابقه، فقط 5 ماه و نیم تا شروع جام جهانی وقت باقی خواهد بود و این دیدار به هر دو کشور می‌گوید چه چیزهایی را کم دارند و چه مهارت‌هایی را باید به برنامه کار خود بیفزایند تا در قطر حذف شده‌ای زودهنگام نباشند و لااقل از مرحله گروهی بالا بروند. مرحله‌ای که ایران را براساس قرعه‌کشی با انگلیس، امریکا و یکی از سه تیم ولز، اسکاتلند و اوکراین همدسته ساخته و کانادا را به گروهی فرستاده که سه تیم دیگر آن بلژیک، مراکش و کرواسی هستند.

حریفی جنگنده و دونده
اگر ما این استدلال را برای انتخاب کانادا داریم که این تیم ماکتی کوچک‌تر از فوتبال امریکا است (و شاید هم قدری برابر با آن باشد) کانادا چنین پشتوانه‌ای و دلیلی از این قبیل ندارد مگر اینکه آنها به غلط بپندارند بازی ایران مثلاً شبیه به مراکش است که از قضا حریف نخست تیم ملی ما در جام جهانی قبلی در خاک روسیه بود و با یک گل به خودی در دقیقه 1+90 مغلوب ایران شد. استدلال کانادایی‌ها بر هر پایه‌ای استوار باشد و به هر شیوه‌ای که به ما بنگرند، فوتبال ایران با حریفی روبه‌رو می‌شود که بسیار جنگنده و دونده است و به سبک و سیاق امریکایی‌ها بیشتر نان بازی فیزیکی‌اش را می‌خورد تا نان بازی فنی و مهارت‌های فردی‌اش که البته در این تیم در کمترین سطح قرار دارد. کانادا در سایر ورزش‌های تیمی مثل بسکتبال و والیبال هم معمولاً مدلی درجه دوم و ماکتی کوچک‌تر از تیم امریکا به حساب آمده و تعداد نیروهای فنی و نفرات تکنیکی در تیم ملی فوتبال امریکا در قیاس با کانادا به وضوح بیشتر است.

برای آن روز خاص
بازی تدارکاتی 19 روز بعد تیم ملی ایران با کانادا ما را قادر می‌سازد که هم با توان فیزیکی و قدرت مقاومتی طرف شویم که جزئی بارز از روش بازی امریکا هم هست و با برخی مهارت‌های فنی رو در رو می‌سازد که میزان آن در اردوی ملی امریکا بسیار بیشتر است. با این اوصاف، بازیکنان ما می‌آموزند روز 8 آذر امسال در آوردگاه قطر چه چیزی روبه‌روی آنها صف‌آرایی می‌کند. آنها باید همان توان جسمانی را مبنای کار خویش قرار بدهند که وسیله‌ای برای قیاس بینگارند و سپس در ذهن خود تجسم کنند که در تقابل با مهارت‌های فردی و تکنیک‌های انفرادی‌ای که قطعاً در تیم امریکا در سطح بالاتری خواهد بود، چگونه باید عمل کنند که در آن روز خاص در قطر به بهترین نتیجه ممکن برسیم و در صورت امکان پیروزی بزرگ و ارزشمند 24 سال پیش‌مان مقابل امریکا را که در جام جهانی فرانسه حاصل آمد، تکرار کنیم.

تک اقدام مفید یک فدراسیون لرزان
هر نتیجه‌ای در دیدار جدید ایران- امریکا حاصل آید، برخی لژیونرهای ایران سابقه هم‌‌باشگاهی بودن با بعضی ملی‌پوشان کانادایی و امریکایی را در دهه‌های اخیر دارند و صرفنظر از «کری»خوانی‌هایی که در این موارد صورت می‌پذیرد و بر شیرینی کار و جذابیت این دیدارها می‌افزاید، نشانگر آگاهی نسبی هر دو سوی ماجرا از کیفیات طرف مقابل است. شاید تقابل‌های والیبال کانادا با ایران بسیار بیشتر از تقابل‌های فوتبالی‌مان بوده باشد اما بچه‌های ما پس از دیدار 15 خردادماه با این حریف هم بر اطلاعات خود از این حریف می‌افزایند و هم بیشتر درک می‌کنند که در دهه اول آذرماه امسال چه چیزی در سیما و قالب تیم ملی امریکا انتظار آنها را می‌کشد. همین مسأله است که به تعیین کانادا به‌عنوان تک حریف تدارکاتی قطعی‌مان در ماه پیش رو اهمیتی مضاعف می‌دهد. رویدادی که در میان سیل ناکامی‌های داخلی و خارجی فدراسیون فوتبال کشورمان از تک نقاط روشن و معدود دستاوردهای مفید این نهاد کم خاصیت و سرشار از لغزش به شمار می‌آید.