قلب قهرمان گاهی خوب نمی‌زند

بازیکنان استقلال در اولین بازی بعد از قطعی شدن قهرمانی لیگ شاید انگیزه کمتری داشتند، ولی در تساوی مقابل آلومینیوم نمی‌توان مشکلات فنی این تیم را نادیده گرفت. مجیدی در اولین فصل حضور کامل روی نیمکت استقلال تیم خوبی ساخته که سه هفته مانده به پایان لیگ به قهرمانی رسید، ولی خودش هم خوب می‌داند که این تیم در شروع راه است و هنوز جای زیادی برای پیشرفت دارد. خط دفاع در این فصل نقطه قوت استقلال بود که کمک کرد تیم مجیدی بدون شکست بماند و کمترین گل خورده را ثبت کند، ولی این تیم در خطوط میانی و حمله هنوز نتوانسته کیفیت باثباتی داشته باشد. در اواسط فصل بود که مشخص شد زوج مهدی‌پور – نیک‌نفس بهترین و مطمئن‌ترین ترکیب برای خط میانی است. هرچند مجیدی هنوز گاهی نیک‌نفس را به نیمکت برمی‌گرداند، ولی غیبت او در بازی با آلومینیوم به‌دلیل محرومیت بود تا سعید مهری فرصت شروع بازی را داشته باشد. خط میانی استقلال در نیمه اول نتوانست سوار بازی شود تا خاقانی در شروع نیمه دوم جای مهری را بگیرد. وضعیت گردش توپ در این نیمه بهتر شد و استقلال بتدریج توانست سوار بازی شود، ولی با وجود فشار شدید 15 دقیقه پایانی سناریوی بازی با شهر خودرو تکرار نشد و خبری از گل دقایق پایانی نبود. آمار هم نقص بازیسازی استقلال را نشان می‌دهد و این تیم تنها یک شوت در چهارچوب دروازه آلومینیوم داشت. بازی دیروز یادآوری کرد که دست مجیدی در این پست بسته است. آمانوف که در اواخر بازی با آلومینیوم به زمین رفت کیفیت خوبی دارد، ولی هنوز نتوانسته با مدل بازی استقلال هماهنگ شود و معلوم نیست که برای فصل آینده باقی بماند. روزبه چشمی دیگر آمادگی بدنی و چابکی بازی در خط میانی را ندارد و در خط دفاع مؤثرتر است. رضاوند دیگر گزینه این پست بود که در نیم‌فصل به فولاد رفت و هنوز تیم فصل آینده‌اش معلوم نیست. حتی اگر مجیدی روی زوج مهدی‌پور – نیک‌نفس به قطعیت رسیده باشد، استقلال برای این پست نیاز به بازیکنان جدیدی دارد و مجیدی قطعاً از حالا به فکر گزینه‌های جدید برای فصل آینده است.