«ساغلام»ها، «کیانی»ها و «رضاییان»ها پیام‌آور آرامش
به گزارش ایران ورزشی؛ همه آنچه در دیدار جنجالی اخیر تراکتور با پرسپولیس در چهارچوب هفته بیست و هشتم لیگ برتر فوتبال کشور در تبریز روی داد، منفی و تأسفبار نبود و معدودی از نقاط مثبت و زیبا هم در این مسابقه ترسیم شد. شکی نیست که سنگ‌اندازی‌ها و پرتاب بطری‌ها و سایر اشیا به داخل زمین، صحنه‌های تلخ ماندگاری را برجای نهاد و ناتمام ماندن بازی آخرین قطعه تأسف‌آوری بود که بر این بازی ممهور و حک شد.
با این حال، در کنار این رویدادهای نه چندان تماشایی، تعدادی اتفاقات مثبت هم شکل گرفت که شاید سرآمد آنها، رفتار ارطغرول ساغلام، سرمربی ترکیه‌ای تراکتور در قبال همکار ایرانی‌اش در اردوگاه رقیب بود.
در حالی که اعتراض برخی هواداران تراکتور در قبال حریف چهره ناخوشایندی پیدا کرده و حتی سلامتی بازیکنان پرسپولیس را به خطر انداخته بود، ساغلام به کمک یحیی گل‌محمدی رفت و با گرفتن دست‌های او، کمک کرد که از روی سکوها عبور و فاصله موجود تا رختکن را طی کند و به سلامت به آنجا برسد. ساغلام که دومین مقطع حضورش در تراکتور را سپری می‌کند، با شناخت زیادی که از روحیات هواداران پرشور تراکتور دارد و با اطلاعات زیادش از شرایط اجتماعی موجود هم تماشاگران خشمگین را دعوت به آرامش کرد و هم نگذاشت یکی از همکارانش در آن شرایط سخت، آسیب شدید ببیند و با اینکه یحیی هم آزارهایی دید اما ساغلام و مشارکت‌هایی از این دست اجازه نداد اوضاع فاجعه‌بار شود.
دلایل اصلی بلوا
البته مهدی کیانی، کاپیتان پرتجربه تراکتور هم که بعد از دو سه سال دوری از جمع «پرشورها» چندی پیش پیراهن این تیم را از نو به تن کرد، تلاش زیادی برای آرام کردن اوضاع داشت و به سمت سکوها رفت و با حرکات دست و انواع پیام‌رسانی‌های دیگر، کوشید از پرتاب شدن اشیای مختلف و خطرساز به سمت بازیکنان تیم میهمان جلوگیری کند.
با توجه به اینکه امید عالیشاه و یارانش تحت مخاطره قرار داشتند و تراکتوری‌ها می‌خواستند با ایمن‌سازی محیط وسایل ازسرگیری مسابقه را جور کنند، هرگونه حرکت و اقدامی در این زمینه می‌توانست مفید باشد و اگرچه تلاش کیانی و چند تراکتوری دیگر در این زمینه بی‌حاصل ماند و بازی ناتمام ماند اما وجود چنین حسن نیت و تلاش‌های مثبت برای رفع مشکلات، جای تشکر و رضایت داشت و بهتر از بی‌تفاوتی و تسلیم شدن محض در مقابل شرایط موجود بود. شاید بتوان عدم کنترل دقیق روی شرایط ورزشگاه و ازدیاد بیش از حد تماشاگران را دلایل اصلی بلوایی دانست که روی داد ولی پس از آنچه اتفاق افتاد، فقط می‌توان در قبال افرادی که کوشیدند آرامش نسبی را به روی سکوها برگردانند، موضعی مثبت گرفت و از اقدام و تلاش‌شان ابراز رضایت کرد و این چیزی است که باید در مورد ساغلام‌ها، کیانی‌ها و هر مرد و مسئول تلاشگر دیگری در اردوی تراکتور بیان کرد و آن را از نقاط روشن کم‌شمار مسابقه دانست.
اگر ملاحظات امنیتی رعایت می‌شد
این دیدار یک بار دیگر ثابت کرد کارهای تدارکاتی مسابقات بزرگ (و حتی بعضی بازی‌های عادی و رایج) در فوتبال کشورمان به طور ناقص انجام می‌شود و اگر ناامنی‌ای در کار هست، باید آن را در عملکرد مسئولان محلی و البته مکانیسم سازمان لیگ جست‌وجو کرد که آنقدر مصروف و مشغول برگزاری مسابقات هستند که فراموش می‌کنند شرایط ایمنی هر مسابقه و آرام‌سازی محیط هم اهمیت ویژه خود را دارد و باید در مورد آن به دقت فکر کرد و طرح‌های کارساز و برنامه‌های مؤثر داشت.
برخی تماشاگران ناآرام که البته حساب ورزش‌دوستان شریف و درست‌کردار تبریزی به کلی از آنها جداست، نقش اول را در خلق دردسرهای دیدار تراکتور- پرسپولیس داشتند اما اگر ملاحظات امنیتی رعایت می‌شد و تماشاگران کمتری در محل حاضر بودند و آنها به شکل بهتری مدیریت می‌شدند و ایمنی نسبی فراهم می‌آمد، شاهد صحنه‌هایی نمی‌شدیم که اینک وادار باشیم در مدح افراد آرام کننده اوضاع بگوییم و بر ارزش آن تأکید ورزیم. با این حال، آن اتفاقات روی داد و اینک فقط باید بر آنها افسوس خورد و آرزوی آینده‌ای بهتر را داشت.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در سایت منتشر خواهد شد.
پیام های که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.