نیما عالمیان: رویای من درخشش در المپیک پاریس است
ایران ورزشی - تأخیر یکساله در برگزاری بازی‌های آسیایی هانگژو چین نیز عزم نیما عالمیان، پینگ‌پنگ‌باز شاخص کشورمان و برادر نامدار و توانای او نوشاد عالمیان را کاهش نداده و آنها همچنان در حال تدارک و تمرین برای پیشرفت بیشتر و کسب نتایجی بهتر در مسابقات لغو نشده و تورنمنت‌های پیش رو هستند.
«نیما»ی راست دست و 29 ساله و نوشاد چپ‌دست و 30 ساله که از 25 سال پیش تحت هدایت پدرشان رحمت عالمیان آموزش این رشته را دیدند و قدم به قدم اوج گرفتند، در 15 سال اخیر به عضویت تیم ملی بزرگسالان هم نائل آمده و جوان‌ترین اعضای این تیم در سال‌های معاصر بوده‌اند ولی در جدیدترین رنکینگ جهانی در عین اینکه نوشاد در رده‌ای حدود 80 قرار دارد، نیما به سبب چند نتیجه نه چندان خوب تا رده 140 تنزل کرده است.
نیما معتقد است این رده، واقعیت کار او و کلاس حقیقی وی را نشان نمی‌دهد و این مسائل مالی جدید مورد استناد فدراسیون بین‌المللی پینگ‌پنگ و اقتصادی شدن هر چه بیشتر پایه‌های این ورزش است که او را در جایگاهی نشانده که سزاوار وی نیست. حرفهای تازه او در این خصوص توضیحی بر همین مسأله و سایر شرایط مرتبط با وی است.
آقا نیما! حتماً الان در سالن اختصاصی‌ای که به خودت و برادرت واگذار شده و در شهر بابل قرار دارد، مشغول تمرین هستی. این طور نیست؟
همین طور است. تازه یک هفته است که از فرانسه برگشته‌ام و با نوشاد در همین سالن تمرین می‌کنیم تا برای رویدادهای بعدی سرحال باشیم.
با موکول شدن بازی‌های هانگژو به شهریور سال بعد، حتماً روی بازی‌های کشورهای اسلامی که در قونیه ترکیه برگزار می‌شود، تمرکز کرده‌اید.
قونیه فقط یکی از اهداف من و نوشاد است و ما به مسابقه‌های پینگ‌پنگ قهرمانی جهان 2022 هم چشم دوخته‌ایم که در ماه اکتبر (مهر) در چین برگزار می‌شود. چند بار راجع به لغو پیکارهای جهانی چین به سبب رواج دوباره کرونا در این کشور صحبت شد اما در جدیدترین اطلاعیه‌های فدراسیون جهانی تنیس روی میز و وزارت ورزش چین، بر برگزاری این رقابت‌ها تأکید شده است. شاید هم محل برگزاری این مسابقات را تغییر بدهند ولی هر جا برگزار شود، بر اساس نتایج دیدارهای انتخابی تیم ملی که چندی پیش برگزار شد، من و نوشاد و همچنین افشین نوروزی و امیرحسین هدایی مجوز شرکت در رقابت‌های قونیه را گرفته‌ایم و به تبع آن بیشترین شانس را برای اعزام به مسابقات جهانی هم داریم.
چرا بین رنکینگ تو و رتبه نوشاد اینقدر فاصله افتاده است؟
مدتی است فدراسیون بین‌المللی پینگ‌پنگ با شرکای اقتصادی جدیدش و براساس ملاحظاتی سراسر مالی، هر کار و هر چیزی را براساس پول و اقتصاد و مبالغی که پینگ‌پنگ‌بازان هزینه و با آن در تورنمنت‌های متعدد شرکت می‌کنند، استوار ساخته و هر کس سرمایه بیشتری داشته باشد و در تورنمنت‌های فزون‌تری شرکت کند، به تبع آن رنک بالاتری می‌آورد. من و نوشاد نه پولی در حد رقبای خود داریم و نه فدراسیون تنیس روی میز ما قادر است از ما حمایت مالی لازم را بکند. حریفان ما هر هفته در تورنمنت‌های «پروتور» (حرفهای) شرکت می‌کنند و به تبع آن، امتیازات بیشتر و رنک بالاتری می‌آورند ولی ما به سبب قلت حضور در تورنمنت‌های بین‌المللی، «رنک»مان دائماً پایین می‌آید.
راه‌حل چیست؟
راه‌حلی به جز آنچه گفتم، وجود ندارد. اگر من اینقدر نزول کرده باشم، آیا می‌توانستم در همین تورنمنت‌های اخیر «پروتور» نفراتی را ببرم که «رنک» آنها 80 و حتی 59 است؟ وقتی من آدم‌هایی را در این سطح برده‌ام، نشان می‌دهد که رنک من نزدیک به نوشاد و حتی زیر 80 و بین 50 نفر اول دنیا است و حداقل قضیه این است که جزو 100 نفر اول دنیا به شمار آیم.
فضا و تمهیدات مسابقات «Protour» چقدر عوض شده است؟
خیلی زیاد. قبلاً که به این مسابقه‌ها می‌رفتیم، می‌توانستیم به هتل‌هایی که خودمان انتخاب می‌کردیم، برویم اما حالا باید در منزلگاه‌ها و خانه‌هایی که سران پروتور در نظر گرفته‌اند و حضور در آنها الزامی است، اطراق کنیم. کل مبنای این پیکارها فقط پول شده است و پول.
شما و نوشاد در فصل اخیر لیگ فرانسه به چه رتبه و مقامی رسیدید؟
تیم من در دسته اول لیگ فرانسه با کمترین فاصله و اختلاف با دو حریف اصلی‌اش سوم شد و در مجموع فصل بسیار خوبی را گذراندیم. نوشاد هم که در لیگ دسته دوم بازی می‌کرد، همراه با تیمش مجوز صعود به «لیگ یک» را گرفت و فصل بعد هر دویمان در لیگ دسته اول خواهیم بود.
فصل بعدی این لیگ کی شروع خواهد شد؟
ما باید برای تدارکات «پیش‌فصل» از اواسط سپتامبر (اواخر شهریور) به فرانسه برگردیم اما باید ببینیم تکلیف پیکارهای قهرمانی جهان چه می‌شود. اگر این رقابت‌ها مجدداً لغو شود، من و نوشاد سر وقت به فرانسه باز می‌گردیم و ابتدا در تمرینات «پیش‌فصل» و سپس فصل جدید مسابقات لیگ شرکت می‌کنیم.
فرانسه همان جایی است که دو سال بعد دوره جدید المپیک هم در آن برگزار می‌شود. حتماً برای آنجا هم آرزوهای شیرین و دور و درازی داری.
به واقع آرزوی بزرگ زندگی من، درخشش در المپیک پاریس است. نمی‌گویم به قهرمانی در المپیک فکر می‌کنم زیرا عملاً غیرممکن است و چینی‌ها و برخی «قدرت»های غرب اروپا این میدانگاه بزرگ را در قبضه خود دارند اما اینکه خوب کار کنم و چند دور بالا بروم، اصلاً آرزوی محالی نیست. من از توان واقعی‌ام مطلعم و فقط کافی است در بهترین شرایط جسمانی به آنجا بروم تا آبروداری کنم. در همین حدفاصل و تا شروع المپیک 2024 رنک خودم را نیز تا حدود رقم 50 بالا خواهم برد.
نسل جدید تنیس روی میز کشورمان واقعاً بازیکنان توانای متعددی را در بر دارد و کمتر پیش آمده بود که مثل امروز صاحب این همه بازیکن مستعد در رده‌های سنی نونهالان، نوجوانان و جوانان باشیم. این فرایند را چطور می‌بینید؟
این پیشرفت را انکار نمی‌کنم و من و نوشاد هم محصول امواج پیشرفتی از همین دست و نتیجه اوج‌گیری دو سه نسل قبلی خردسالان هستیم اما نکته اینجاست که کشور ما همیشه استعدادهای زیاد و نفرات کارسازی در این سطح داشته ولی به اندازه کافی نتوانسته است از آنها حمایت استراتژیک کند و آنها را به حد لزوم بالا بیاورد و به همین سبب تعداد زیادی از این استعدادها سوخته و به حق خود نرسیده و پس از مدتی از این ورزش فاصله گرفته و زندگی‌شان را بر مبنای دیگری به پیش برده‌اند.
راه نگه داشتن این بچه‌ها و رشد هر چه بیشترشان و تبدیل شدن آنها به نوشادها و نیماهای تازه چیست؟
اینکه آنها را در همین جا نگه داریم و فقط در ایران تمرین و تلاش کنند، فایده ندارد و صد تا اردوی داخلی هم آنها را متحول نمی‌کند. راه جهانی شدن آنها، اعزام‌شان به اردوهای برون‌مرزی و کار و تمرین مشترک و طولانی مدت با بازیکنان و مربیان خارجی است. حتی اگر گسیل دائمی و چندباره آنها به اردوهای خارجی امکانپذیر نباشد، می‌توان مربیان خارجی را به ایران آورد و هدایت طولانی مدت خردسالان‌مان را به آنها سپرد.
به نظر می‌رسد خود شما و نوشاد هم از چنین روندی عبور کرده‌اید.
درست است. آن موقع مربیان کره‌ای سختگیری را به ایران آورده و ما را واقعاً تحت فشار زیاد و مفیدی قرار داده بودند. اوضاع مثل پادگان و ارتش شده بود و ما شبیه سربازانی شده بودیم که باید از اول صبح در مراسم و فعالیت‌های مختلف شرکت می‌کردیم. چینی‌ها هم در این زمینه بسیار خوبند و الگوهای کاری مناسبی هستند. فقط با این گونه تمهیدات می‌توان این بچه‌های مستعد را به مرحله بهره‌دهی رساند و باقی ماندن در لاک خودمان فقط باعث توقف و پسرفت خواهد شد.
آیا فدراسیون پینگ‌پنگ قادر به تأمین این ملزومات هست؟
حقیقتش را بخواهید، خیر. آن موقع شرایط اقتصادی بهتر بود و فدراسیون زیر نظر شاهرخ شهنازی با بودجه بیشتری کار می‌کرد. الان گرانی سرسام‌آور و بهای خیره‌کننده ارزهای خارجی دست‌ها را کاملاً بسته است. ما واقعاً امکانات لازم و اولیه را چه برای خردسالان و چه برای بزرگسالان نداریم و این، اسباب تأسف است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در سایت منتشر خواهد شد.
پیام های که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.